မိုးက်ေရႊကိုယ္ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ဖင္အနာေပါက္၍ ထုိင္ခံု မထုိင္ရ သူမ်ား

စစ္စိမ္းေရာင္ ယူနီေဖာင္းျဖင့္ ေန႔စဥ္ က်င္လည္ေနရသည့္ ဘ၀၊ ေယာက်္ားထဲမွာမွ စစ္သား ဆိုသည့္ အေျပာနဲ႔ ကိုယ့္ထက္ အငယ္ေလးမ်ား ကို ဆံုးမ၍ မွ မဆံုးခင္မွာပဲ ကံၾကမၼာရဲ႕အလွည့္အေျပာင္း တစ္ခုမွာ ယူနီေဖာင္း ခၽြတ္ခဲ့ ရပါတယ္။ ဘ၀သစ္ တစ္ခုကို စရေတာ့မယ္ဆိုတာနဲ႔ ကိုယ္ေျပာင္းရေတာ့မယ့္ ဌာန အၾကီး အကဲ ဆီကို ေရာက္ ေတာ့ မင္းဘာလုပ္တတ္လဲ၊ မင္းဒီမွာ ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ လုပ္မွာလဲ၊ ဘာအခြင့္ အေရးမွ မေမွ်ာ္လင့္နဲ႔၊ မင္းေၾကာင့္ က်န္တဲ့သူေတြ နာမည္မပ်က္ေစနဲ႕၊ အေကာင္း ဆံုးျဖစ္ေအာင္လုပ္ပါ ဆိုတဲ့ ဆံုးမစကားေတြ အဆံုးမွာ အမည္ေဖာ္ထုတ္ျခင္းငွာ မစြမ္းႏိုင္ေသာ ဌာနၾကီးမွာ ကၽြန္ေတာ္ မိုးက်ေရႊကိုယ္ ျဖစ္လာ ပါေတာ့တယ္။


ပထမေန႔။ ။ မိုးက်ေရႊကိုယ္ တစ္ေယာက္ျဖစ္ဖို႔ အရည္အခ်င္းျ ပည့္စံုခဲ့သူ တစ္ေယာက္အတြက္ အလုပ္သစ္ တစ္ခု မွာ ပထမဆံုးေန႔ အခက္အခဲ ဆိုတာမရွိပါဘူး။ ဌာနအၾကီးအကဲနဲ ႕ေတြ႔ျပီး ရံုးခန္း ထဲကို အလာ မွာ ေနရာ အသင့္၊ စားပြဲ အသင့္၊ ရံုးခန္းထဲကို ျဖတ္၀င္လာကထဲက က်ီးၾကည့္၊ ေၾကာင္ၾကည့္ မ်က္လံုးေ တြ ဟာ ေလယာဥ္နဲ႔ ဆင္းလာသူကို ထုိင္ကန္ေတာ့ တတ္တဲ့ ေတာတြင္း လူရိုင္းေတြရဲ႕အၾကည့္နဲ႔ ခပ္ဆင္ဆင္ ပါပဲ။ တစ္ေန႔မွာ ငါလဲ အၾကီးအကဲျ ဖစ္ရမယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ကူးမ်ိဳး လံုး၀မရွိဘဲ၊ သာရာမွာေန၊ လုပ္သင့္တာ လု ပ္ျပီး ဘ၀ကို လြယ္လြယ္ ျဖတ္သန္းၾကတဲ့ လူေတြပဲဆိုတဲ့ သံုးသပ္ အေတြးနဲ႔ နာမည္ ၊ ရာထူး အဆင္ သင့္ေ ရး ထားတဲ့ ကိုယ္ပိုင္ရံုးခန္း ထဲကို ေလွ်ာက္၀င္ခဲ့မိတယ္။
ကိုယ္ခဏျဖတ္ေလွ်ာက္လာခ်ိန္မွာ တိတ္ဆိတ္မႈေတြ၊ ရိုေသျပံဳးေတြ ေ၀ေနေပမယ့္ ကိုယ္အခန္း ထဲ ေရာက္ျပီး ထုိင္ခံုေပၚမထိုင္ခင္မွာ ပြက္ေလာရိုက္တဲ့ အသံေတြ၊ လုပ္ငန္း စတင္ဖို႔ ျပင္ဆင္ေန တာေတြ ဟာ နံ နက္ (၉) နာရီကို ေက်ာ္လြန္ေနပါျပီ။ အျပင္ကတစ္ေယာက္ေလာက္ ဆိုျပီး ေအာ္လိုက္ေတာ့ အငယ္ တန္း စာေရးဆိုတဲ့ ဘြဲ႕ရ အူေၾကာင္ေၾကာင္စာေရးတစ္ေယာက္ ၀င္လာျပီး ဆရာ ဘာခိုင္းစရာရွိလို႔ လဲတဲ့။ ဌာန သမိုင္းေၾကာင္း၊ ဌာနတြင္း ဖုန္းနံပါတ္ေတြ၊ အမည္ စာရင္းေတြ၊ ၀န္ထမ္း က်င့္၀တ္ စည္းကမ္း စာအု ပ္ေ တြ၊ ဌာန ၀င္စာထြက္စာ တစ္လစာ တြဲထားတဲ့ ျပီးခဲ့တဲ့လက ဖိုင္ကို လာပို႔ေပးပါ ဆိုျပီး မွာလိုက္ တယ္။ ဘယ္ေနရာ သြားသြား ယူသြားတတ္တဲ့ ဦးစီးတာ၀န္ ဆိုတဲ့ စာအုပ္က အိတ္ထဲမွာ အသင့္ပါလာတာမို႔ ဒါေလး ကို ျပန္ဖတ္ၾကည့္အံုးမွ ဆိုတဲ့ အေတြးနဲ႔ ဖတ္လိုက္တာ ၁၀ နာရီ ခြဲပါေလေရာ။ မွာထားတာေတြ တစ္ခုမွ ေရာက္မလာေတာ့ ကိုယ္တိုင္ထြက္ရျပီေပါ့။

ဦးစီးအရာရွိ ဘယ္မွာလဲဆိုျပီး ေမးေတာ့ ကိုယ္နဲ႔အနီးဆံုးမွာ တကၠသိုလ္ သီဟေအာင္ ေရးတဲ့ သိုင္း၀တၳဳ စာအုပ္ ကို ပိတ္ျပီး ထရပ္ လိုက္တဲ့ မ်က္မွန္ခပ္ ထူထူနဲ႔ လူတစ္ဦး ကို ေတြ႔လိုက္ရတယ္။ ခုနက ကၽြန္ေတာ္ ခိုင္းလိုက္တဲ့ စာေရးဘယ္မွာလဲ။ ဒီဌာနခြဲက လူစာရင္း ကၽြန္ေတာ့္ကို ျပပါ ဆိုေတာ့ တစ္ခါမွ မၾကားဖူးတဲ့ စကားေ တြကို ၾကားရသလို အူေၾကာင္ေၾကာင္ မ်က္ႏွာေပးနဲ႕ ဟိုၾကည့္ ဒီၾကည့္။ ကဲ..ရံုးဆင္း / ရံုးတက္ စာအုပ္ ဘယ္မွာလဲ ဆိုျပန္ေတာ့ လဲ ဟိုၾကည့္ ဒီၾကည့္။ ဘာေျပာရမွန္းမသိခင္မွာ အားရ၀မ္းသာစြာနဲ႔ စာအုပ္ တစ္အုပ္ ကိုင္ျပီး ေလွ်ာက္လာတဲ့ ဦးစီးမွဴး မၾကီးက ဒီမွာ ရံုးတက္၊ရံုးဆင္းစာအုပ္ ဆရာ၊ ကုန္ေနလို႔ အသစ္ ထပ္ မထုတ္ရေသးဘူး ဆိုေတာ့ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ရက္စြဲေနာက္ဆံုးက လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ပတ္ေက်ာ္က။

ဌာနခြဲစာရင္း အရဆိုရင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္အပါအ၀င္ အရာရွိ ၁၀ ေယာက္၊ အျခားအဆင့္ (၃၀) ..(ဌာနသိကၡာ အတြက္ နည္းနည္းေလး လြဲလိုက္သည္၊). ကၽြန္ေတာ့္ကို ဒီဌာနခြဲက လူစာရင္းနဲ႔ လုပ္ငန္း တာ၀န္ကို ထုတ္ေပးဗ်ာ ၊ျပီးေတာ့ ၀န္ထမ္း က်င့္၀တ္စည္းကမ္း စာအုပ္ယူလာခဲ့ေပး ဆိုျပီး ရံုးခန္း ထဲ မွာ ျပန္၀င္ ထုိင္ျပီး အေတြးနယ္ခ်ဲ႕ေနမိတယ္။ ၁၁ နာရီခြဲမွာေတာ့ အျပာေရာင္ ေရြးက်င့္က ထုတ္တဲ့ စာ အုပ္ အျပာေလး တစ္အုပ္၊ ဘာလဲဆိုေတာ့ ၀န္ထမ္းက်င့္၀တ္တဲ့။ ကၽြန္ေတာ္ဖတ္တဲ့ ဦးစီးတာ၀န္ စာအုပ္ ကို ျပန္ၾကည့္ျပီး ကၽြန္ေတာ္ျပံဳးေန လိုက္ေတာ့တယ္။

ကၽြန္ေတာ္ရံုးနဲ႕အသားက်ျပီး လိုခ်င္တဲ့ စာရြက္၊စာတမ္း၊ရံုးလုပ္ငန္း၊အားလံုးကၽြမ္းက်င္ကြပ္ကဲဖို႔ အခ်ိန္ ၁ လ အတြင္း မွာ ျပည့္စံုသြားတယ္။ သတ္ပံုလြဲ၊ လိမ္မူမတတ္၊ စစ္ေဆးခ်က္ နားမလည္တဲ့ အရာရွိေတြ၊ ၃ နာရီ ခြဲလွ်င္ ျပန္ဖို႔ အသင့္ျဖစ္ေန တဲ့ ရံုး၀န္ ထမ္းေတြ၊ မ်ားျပားလွတဲ့ တာ၀န္ေတြၾကားမွာ လိုလားခ်က္ မ်ားစြာ ရွိတဲ့ ဌာန အၾကီးအကဲ ေတြၾကားမွာ မိုးက်ေရႊ ကိုယ္ ကၽြန္ေတာ္ အိမ္ျပန္လွ်င္ ဖိုင္ေတြက အထပ္လိုက္ ပါေ န လွ်က္ပါပဲ။

ကြန္ပ်ဴတာ ေရွ႕မွာခ်ျပီး calculator နဲ႔ ဂဏန္းတြက္ေပးပါေျပာလို႔ ထရွာတဲ့ ကြန္ပ်ဴတာ စာေရးမေတြ၊ Excel မွာ ေပါင္းႏႈတ္ေျမွာက္စား မတတ္တဲ့ စာေရးမေတြ၊ Power Point မသိတဲ့ စာေရးေတြ၊ ကြန္ပ်ဴတာ အေၾကာင္း တစ္လံုးမွ နားမလည္တဲ့ အရာရွိေတြ၊ MS Word 2007 ကို ၂၀၁၂ ခုႏွစ္မွာ မသံုး တတ္တဲ့ စာေရးေတြကို ေလ့က်င့္သင္ၾကားေပးရင္းနဲ႔ပဲ ကၽြန္ေတာ္လည္း ပံုမွန္ မိုးက်ေရႊကိုယ္ ကေန ပါေလရာ မိုး က်ေရႊကိုယ္ျဖစ္လာျပီး ရာထူးအဆင့္ေလး တက္လာခဲ့ေတာ့ နည္းနည္း ပိုအဆင့္ျမင့္တယ္ ထင္ရ တဲ့ ထုိင္ ခံု မရသူ မ်ားကို ေတြ႔ရျပန္ပါ တယ္။ အသံုး အနံႈးေလးေတြက ပိုဆန္းသစ္ လာၾကတယ္။ ခိုင္းခ်င္ရာခိုင္းဗ်ာ၊ မလုပ္ႏိုင္လဲ ထြက္ယံုေပါ့တဲ့။ တာ၀န္မေက်ပြန္ျခင္း ၊ေပါ့ဆစြာတာ၀န္ထမ္းေဆာင္ျခင္း အတြက္ အၾကီးေလး ဆံုးျပစ္ ဒဏ္က ထုတ္ ပစ္ျခင္းဆိုမွေတာ့ မိုးက်ေရႊကိုယ္ တစ္ေယာက္ ယခင္ဌာနက တာ၀န္ ယူရတဲ့ အတိုင္း အတာကို ၾကြားလံုး ထုတ္ မေျပာလိုက္ မိေတာ့ပါဘူး။

အရာရွိေတြ၊ ၀န္ထမ္းေတြအတြက္ အျမဲတမ္း ရာထူးတိုး စာေမးပြဲ လုပ္ေပးတယ္၊(က်တယ္.)၊ စာဖတ္ႏိုင္ တဲ့သူ က်ျပန္ေတာ့ ဘာစြမ္းေဆာင္ ခ်က္မွ မရွိဘူး၊ ကိုယ့္ကို ေထာက္ ခံေပးဖို႔ လာကန္ေတာ့တဲ့ ပစၥည္းေ တြေၾကာ င့္ ေမာင္း ထုတ္ၾကိမ္း ၀ါးခဲ့ရတဲ့ လူေတြလည္း မနည္းဘူး။ ၀င္စာတစ္ေစာင္ လာေပးတာက အစ၊ သာမန္ ကိစၥေလး တစ္ခု ေဆာင္ရြက္ေပးတာကအစ လာဘ္လာဘ ယူတတ္တဲ့ စာေရးပါး၀ေနတဲ့ စာေရး ကေန မတ တ္ေ တာ့ တဲ့ ၀န္ ထမ္း ေတြၾကားမွာ က်ားၾကီး ၊ေျခရာၾကီးေနလို႔ ထိုင္ခံုထပ္ မေပးရဲေတာ့တဲ့ လူၾကီးေ တြၾကား မွာ ကၽြန္ေတာ္ မိုးက် ေရႊ ကိုယ္ တစ္ေယာက္ ေယာင္လည္လည္ပါပဲ။

ရံုးလုပ္ငန္း၊ ေခါင္းေဆာင္မႈ၊ တာ၀န္ယူမႈ၊ ႏိုင္ငံအတြက္ဆိုတာေတြ ေခါင္းထဲမွာ မရွိဘဲ အခ်ိန္ျပည့္ လစာနဲ႔ ထုိင္ခံု ရွာေဖြေနတဲ့ ဒီအဖြဲ႕အစည္းၾကီးေတြေၾကာင့္ တိုင္းျပည္ေနာက္က်န္ခဲ့တာလို႔ပဲ ကၽြန္ေတာ္ သံုးသပ္ မိေ တာ့ တယ္။ တစ္ေန႔ အၾကီးအကဲနဲ႕ဆံုေတာ့ အေျခအေနေတြ အားလံုး ေျပာျပခ်ိန္မွာ အၾကီး အကဲ က ျပံဳး တယ္။ ေနာက္ျပီး စကားေလးနည္းနည္းေျပာတယ္။။

မင္းတို႔ မိုးက်ေရႊကိုယ္ေတြဆီကပဲ ဒီအေျခအေနေတြ ငါသိရတယ္။ မင္းတို႔ေတြပဲ ရံုးလုပ္ငန္းကို နားလည္းၾကတယ္၊ မင္းတို႔ေတြပဲ အခ်ိန္မွီျပီးစီးေအာင္ လုပ္ႏိုင္ၾကတယ္၊ မင္းတို႔ေတြပဲ ႏိုင္ငံအတြက္ သိတတ္ၾကတယ္ တဲ့။

ကဲ..ကၽြန္ေတာ္ ဘာဆက္ေျပာရမွာလဲ.. ကိုယ့္ေရွ႕မွာ ထိုင္ခံုေတြရွိပါလွ်က္နဲ႔ ဖင္မွာအနာေပါက္ေနလို႔ မထုိင္ရသူလို အားနည္းခ်က္ေတြ ရွိေနသူေတြအတြက္ ထိုင္ခံုရဖို႔ လက္ညိႈးဟာ မိုးက်ေ ရႊကိုယ္ေတြတဲ့လား။ ဟုတ္ကဲ့… ကၽြန္ေတာ္ မိုးက်ေရႊကိုယ္ပါ။ ကၽြန္ေတာ့္ဌာနက လူေတြ ကၽြန္ေတာ့္ထက္ သာတယ္ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္ ရာထူး ကေန ႏႈတ္ထြက္ေပးပါ့မယ္။ ငယ္က ဖတ္ဖူးတဲ့ ဆရာ မင္းသိခၤရဲ႕ ၀တၳဳထဲက စာသား တစ္ခုလိုမ်ိဳး..
ခက္ပင္စိုက္၍ ခက္သီးသီးကာ၊ ခက္ၾကီးခက္ကာ၊ ခက္ေလးျဖာမွာ၊ မရွိတာထက္ မသိတာခက္၏၊ ထုိထက္ပို၍ ဆိုးသည္မွာကား သိရဲ႕သားနဲ႕ မသိဟန္ေဆာင္ျခင္းက ပို၍ ခက္၏ လို႔ပဲ ေျပာလိုက္ ခ်င္ပါေတာ့တယ္။
ဟုတ္ကဲ့..ကၽြန္ေတာ္ မိုးက်ေရႊကိုယ္ပါ…