စစ္ဗုိလ္တဦးရဲ႕ လယ္သမားေရးအျမင္

ခုေနမွာ အဲဒီလယ္သမားေတြကို အဓိက အာရံုမစိုက္ဘူးဆိုရင္ ေဆးမွီႏိုင္ေတာ႔မယ္မထင္ဘူး ။ ထားဝယ္က သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ညည္းရွာတယ္ ။ သူတို႔ ဆီေတြမွာ မေလး ၊ ထိုင္း ကိုအလုပ္သြားလုပ္ ၾကေတာ႔ ေတာင္သူလုပ္မဲ႔ သူကမရွိေတာ႔ဘူး ။ 

အဲဒီအတြက္ အိမ္မွာ ေယာက်ာၤးသားမရွိတဲ႔သူေတြက အငွားနဲ႔လယ္လုပ္ၾကရတယ္ ။ အရင္းႏွီးစရိတ္ ႀကီးတယ္ ။ မိုးေလဝသ မွန္လို႔ စပါးရတယ္ဆိုရင္ေတာင္ အဲဒီ စပါး က ဝယ္ယူရတာနဲ႔ ဘာမွ မကြာျခားဘူး ။ အစိုးရစီမံကိန္းေတြ မလုပ္မေနလုပ္ၾကရတာျဖစ္လို႔ တကယ္လို႔ မလုပ္ျပန္ဘူးဆိုရင္လည္း မိမိပိုင္ဆိုင္တဲ႔ လယ္ေျမကို သိမ္းယူၿပီးတကယ္လုပ္မဲ႔ သူကို လႊဲေျပာင္းေပးရမယ္လို႔ ဆိုတယ္ ။ ေယာက်ာၤးသားမရွိ ၊ ရွိတဲ႔သူကလည္း ဝန္ထမ္းျဖစ္ေနတယ္ ။ အဲေတာ႔ရတဲ႔လစာေလးကို ျခစ္ခ်ဳပ္စုၿပီး လယ္သိမ္းခ်ိန္ဆိုအၿမဲ အိမ္ျပန္ ပို႔ရတယ္ ။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ အညာဘက္နယ္ေတြမွာလည္း ဒီလိုပဲ ။ လယ္လုပ္တဲ႔ သူ က တစ္မိသားစုလံုးလုပ္လို႔ တစ္ႏွစ္ကို ၃ သိန္းရပါ႔မယ္ အာမမခံႏိုင္ဘူး ။ မူဆယ္ ၊ က်ယ္ေခါင္ ၊ ေလာက္ကိုင္ ၊ ေတာင္ႀကီးတို႔မွာ ေယာက်ာၤးေလးေတြ တံျမက္စည္းေရာင္း ၊ ပန္းရံလုပ္သြားရင္တစ္ႏွစ္ ၅ သိန္းမကရၾကတယ္ ။ အဲဒီမွာလုပ္ရတဲ႔အလုပ္ေတြကရြာမွာလယ္လုပ္သေလာက္လည္းမပင္ပန္းၾကဘူးေလ ။ လယ္သူရင္းငွားေတြအတြက္ ေလခၽြန္ရင္းလုပ္လို႔ရတဲ႔ အေျခေနဆိုေတာ႔ နယ္ေတြမွာ လယ္လုပ္မဲ႔သူေတြရွားလာတယ္ ။

အေနာက္ႏိုင္ငံေတြမွာ လယ္သမားေတြဟာအေတာ္မ်ားမ်ားျပည့္စံုၾကတယ္။ သီးႏွံလာေရာင္းရင္း ကိုယ္ကားကိုယ္ေမာင္းၿပီးလာေရာင္းႏိုင္ၾကတယ္ ။ မားကတ္ေတြမွာ ဆိုရင္ အေရာင္လွေပ႔ ၊ အသီးႀကီးေပ႔ ဆိုတဲ႔ အသီးရြက္ေတြဟာ ေစ်းအနည္းငယ္ခ်ိဳေနၿပီး ။ ေသးေသးေလး ေတြ ၊ အေရာင္မြဲေျခာက္ေျခာက္ေလးေတြကိုေတာ႔ ေစ်းႀကီးေပးၾကရတယ္ ။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ႔ အဲဒီ မြဲေျခာက္ေျခာက္ေလးေတြဟာ မ်ိဳးရိုးဗီဇျပင္မထားသလို ၊ သဘာဝ နည္းစစ္စစ္နဲ႔ စိုက္ထားတဲ႔ အသီးရြက္ေတြမို႔ပဲ ။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံမွာအဲလိုအေျခေနေတြမ်ားႀကီးရွိေနပါလွ်က္ကယ္နဲ႔ ေတာင္သူလယ္သမားေတြ ကဆင္းရဲၿပီးရင္းဆင္းရဲေနၾကရတယ္ ။ မေရာင္တဲ႔ ေနရာဆီလူးေနၾကမဲ႔ အစား ။ လူမ်ားစုလည္းျဖစ္တယ္ ၊ ႏိုင္ငံရဲ့အဓိက လုပ္ငန္းလည္းျဖစ္တဲ႔ ေတာင္သူလယ္သမားမ်ားကိစၥ နဲ႔ ပက္သက္ၿပီး အနာဂါတ္အစီမံ ေတြ ၊ ေလာက္ေလာက္ လားလားထြက္ေပၚမလာတာ အေတာ္ကို ဝမ္းနည္းဖို႔ေကာင္းပါတယ္ ။

……………………………………………..

ရုပ္ ဆိုး