ေဆးသံုး မွည္႔တဲ႔ ငွက္ေပ်ာသီး

====================
Thursday, October 10, 2013

တိုက္ႀကီးနယ္က ထြက္တဲ့ ဖီးၾကမ္းငွက္ေပ်ာသီးခ်င္း အတူတူ အႏွိမ္ခံရတယ္ဗ်ာ။ ေဆးနဲ႔မွည့္ထားတဲ့ ငွက္ေပ်ာသီးမုိ႔တဲ့။ ေနပါဦး က်ဳပ္ကမ်ား ေဆးနဲ႔မွည့္ခ်င္လုိ႔ အမွည့္ခံထားတယ္ ထင္ေနလား။ ၿခံရွင္ ကိုဖုိးသာတုိ႔ လင္မယား သူ႔သမီးေလးေက်ာင္းအပ္ဖုိ႔ ပိုက္ဆံလုိလုိ႔ တဲ့ဗ်ာ။ သိပ္မရင့္ေသးမွန္း သိရဲ႕နဲ႔ ေဆးစိမ္လို႔ရေလာက္တဲ့ အေနေလာက္ အခုိင္ေတြ အကုန္လံုး ခ်ိဳင္ပစ္လုိက္တာ။ ေကာင္းေကာင္းမရင့္ေသးတဲ့ က်ဳပ္တုိ႔ပါ ပါကုန္တာေပါ့။ သိပ္မရင့္လည္းပဲ ေဆးစိမ္လုိက္ေတာ့ ဝါေရာင္ လုိက္လာၿပီး မွည့္သြားတာေပါ့ဗ်ာ။

အခုဆုိင္ေပၚမွာ ယွဥ္ေရာင္းေတာ့ တကယ့္ငွက္ေပ်ာ အရင့္စစ္စစ္ကို သဘာဝအတုိင္း မွည့္ထားတဲ့ ငွက္ေပ်ာသီးေတြလုိ ေဇာင္းေလးေတြက ေခ်ာ၊ အလယ္သားေလးေတြက မုိ႔မို႔ေဖာင္းေဖာင္း အစ္အစ္ကေလးမေနဘဲ ေဇာင္းေတြကၾကမ္း၊ အသားကလည္း သိပ္မျပည့္ ခ်င္နဲ႔ ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြးေရေဆး ငါးနဲ႔ မီးယပ္ပိန္ မီးယပ္ေျခာက္လုိ အသြင္အျပင္က ကြာခ်င္တုိင္း ကြာေန ေတာ့တာေပါ့ဗ်ာ။ ဒီၾကားထဲ သူတို႔က တစ္လံုးခ်င္း၊ ႏွစ္လံုးခ်င္းတျဖည္းျဖည္း မွည့္ေတာ့ မိသားစုသိပ္မမ်ားတဲ့ အိမ္ေတြဆုိ ငွက္ေပ်ာတစ္ဖီးဝယ္ထားၿပီး မွန္မွန္ေလးစားသြားရင္ အေတာ္ပဲ။ က်ဳပ္တုိ႔ကေတာ့ အားလံုးတစ္ၿပိဳင္တည္း မွည့္လုိက္တာ ဖီးၾကမ္းဆုိတဲ့ နာမည္ကို ေဖ်ာက္ၿပီး တစ္ခိုင္လံုးေရႊ လုိ႔ေတာင္ နာမည္ေျပာင္းဖုိ႔ေကာင္းေသး။

ခင္ဗ်ားတို႔က ေဆးနဲ႔မွည့္တဲ့ ငွက္ေပ်ာသီးဆုိၿပီး က်ဳပ္တုိ႔ကိုႏွိမ္ေနလုိ႔ ေျပာျပရဦးမယ္။ ကမၻာမွာ နာမည္ႀကီးေပ့ဆုိတဲ့ ငွက္ေပ်ာသီးထုတ္လုပ္သူ ေတြလည္း ေဆးအမ်ဳိးမ်ဳိးကို လုိသလုိသံုးၾကတာပါပဲ။ တစ္ႏွစ္ကို ငွက္ေပ်ာသီးတန္ခ်ိန္ ႏွစ္သန္းနီးပါးတင္ပို႔တဲ့ ဖိလစ္ပိုင္လုိ ႏုိင္ငံမ်ဳိးကေန ကမၻာအရပ္ ရပ္ကို အလြန္အမွည့္ျမန္တဲ့ က်ဳပ္တုိ႔လုိ ငွက္ေပ်ာသီးေတြကို မွည့္ခါနီးမွ ခူူးၿပီး တင္ပို႔လုိ႔ ဘယ္ရမလဲဗ်။ တခ်ဳိ႕ အင္တာနက္ စာမ်က္ႏွာေတြမွာ ေရးထားတာ ကေတာ့ အပင္ကေန အစိမ္းေရာင္ရွိတုန္းမွာ ခူး၊ ေဆးေၾကာသန္႔စင္၊ ပိုးသတ္။ ေနာက္ၿပီး ျမန္ျမန္မမွည့္ေအာင္ အညႇာကို ေက်ာက္ခ်ဥ္ပြတ္ၿပီး ခပ္ေအးေအးျဖစ္ေအာင္ ထိန္းထားတဲ့ ကြန္တိန္နာေတြနဲ႔ ႏုိင္ငံတကာကို တင္ပို႔ၾကသတဲ့။ တင္သြင္းတဲ့ႏုိင္ငံကို ေရာက္မွ ေလလံုေအာင္ ျပင္ဆင္ထားတဲ့ အခန္းေတြထဲမွာ ငွက္ေပ်ာသီးေတြကိုထည့္ အီသိုင္လင္း (Ethylene) ဆိုတဲ့ ဓာတ္ေငြ႕လႊတ္ၿပီး မွည့္ေအာင္ လုပ္ၾကသတဲ့။ မွန္ကန္တဲ့ ဓာတုပစၥည္းသုံးၿပီး မွန္ကန္တဲ့နည္းလမ္းနဲ႔ ငွက္ေပ်ာသီးမွည့္ေအာင္ လုပ္တာက ျပႆနာအရင္းအျမစ္ မဟုတ္ဘူးဆုိတာကို ေျပာခ်င္တာပါဗ်ာ။

ဒါျဖင့္ ျပႆနာအရင္းအျမစ္က ဘာလဲဆုိရင္ က်ဳပ္က က်ဳပ္ကိုဘယ္လုိ ဘယ္ပံု ေဆးနဲ႔မွည့္ေအာင္ လုပ္ခဲ့သလဲဆုိတာကိုေတာ့ ေျပာျပမွျဖစ္မယ္။ က်ဳပ္တုိ႔ကို အဖီးလုိက္ ဆစ္ပိုင္းၿပီး ပလတ္စတစ္ေရပံုးထဲကို စြတ္ခနဲေနေအာင္ ႏွစ္လုိက္တာပဲ။ ခဏေလးမွ ခဏေလးပါဗ်ာ။ အဲဒီေရႏွစ္သဘင္ ဆင္ယင္ၿပီးတာနဲ႔ ဒီအတုိင္း ခ်ိတ္ဆြဲထားလုိက္။ တစ္ရက္ ႏွစ္ရက္အတြင္း မွည့္တာပဲ။ ေရပံုးထဲမွာလား။ ေဆးပါတာေပါ့ဗ်ာ။ ဘာေဆးလဲဟုတ္လား။ ဘယ္သိမလဲဗ် က်ဳပ္ကတ႐ုတ္စာမွ မဖတ္တတ္တာ။ ေရာ့ဒီမွာ တံဆိပ္။ ေတြ႔လား အားလံုးက တ႐ုတ္စာခ်ည္းပဲ။ တိုက္ႀကီးေဈးထဲက စိုက္ပ်ဳိးေရးသံုး ပစၥည္းဆုိင္ေတြကို သြားၿပီး ငွက္ေပ်ာသီးမွည့္ေဆး လုိ႔သာေမးလုိက္။ ခင္ဗ်ားက တုိ႔ေဆး လုိခ်င္တာလား၊ စိမ္ေဆး လုိခ်င္တာလား ေျပာလုိက္။ ဆုိင္ရွင္က ေပးလိမ့္မယ္။ ခင္ဗ်ားမကုန္မွာစိုးလုိ႔ ဘူးလုိက္ မဝယ္ခ်င္ရင္ တစ္ရာဖိုး၊ ႏွစ္ရာဖိုး ဝယ္လည္း ရတယ္။ ေရထဲကို ဘယ္ေလာက္ထည့္ရမလဲ ဟုတ္လား။ မွန္းထည့္လုိက္ေပါ့ဗ်ာ။ တံဆိပ္ေပၚမွာေတာ့ တ႐ုတ္လုိ ေရးထားမွာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ကိုဖိုးသာတုိ႔ လင္မယားလည္း တ႐ုတ္လုိမွ မဖတ္တတ္တာ။ က်ဳပ္ေတြ႔လုိက္တာကေတာ့ မခင္ညဳိ ေဆးဘူးအဖံုးနဲ႔ ႏွစ္ဖံုးစာ ေရပံုးထဲကို ေလာင္းထည့္လုိက္တာ ေတြ႔တာပဲ။

ဟိုတစ္ေလာကေတာ့ မေနႏုိင္တဲ့ သူတစ္ေယာက္က တ႐ုတ္စာဖတ္ တတ္တဲ့သူေတြကို အကူအညီ ေတာင္းၿပီး အင္တာနက္ေပၚမွာ ရွာလုိက္ေဖြလုိက္ေတာ့ ဓာတုပစၥည္းက 2-chloroethyl phosphoric acid လုိ႔ေခၚသတဲ့။ သူလည္း တ႐ုတ္စာလံုးခ်င္းတုိက္ၾကည့္ၿပီးေတာ့ ယံုလုိက္တာေပါ့ဗ်ာ။ အပြင့္ ေတြအသီးေတြကို ႀကီးထြားေစတဲ့ေဆး။ ဒီေဆးကို အဓိကအသံုးျပဳတာက ဝါဆြတ္တဲ့အခါ လြယ္ေအာင္လုိ႔တဲ့။ ခ်ည္ျဖစ္လာမယ့္ ဝါျဖဴျဖဴေထြးေထြး ေတြက ဝါသီးေတြ အာလာေတာ့မွ အသီးထဲက ထြက္လာတာမဟုတ္လား။ သဘာဝအရ ဝါသီးအာေအာင္ေစာင့္ၿပီး ဝါဆြတ္ရင္ အခင္းထဲကို ခဏခဏ သြားရတယ္။ အခ်ိန္ကုန္တယ္။ လူပန္းတယ္။ အဲဒီေတာ့ ဝါသီးေတြ အမ်ားႀကီး တစ္ခ်ိိန္တည္းအာေအာင္ ဒီေဆးကို အမ်ားဆံုးသံုးၾကပါသတဲ့။ ဒီေဆးက အသီးေပၚဖ်န္းၿပီး ခဏေနတာနဲ႔ အီသိုင္လင္း ဓာတ္ေငြ႕အျဖစ္ ေျပာင္းသြားတာ မုိ႔ ဆိုးဆုိးရြားရြား အႏၲရာယ္ေတာ့ သိပ္မျဖစ္ဘူးဆိုပဲ။ ဒါေပမဲ့ အတုိင္းအဆ မရွိ ေဆးပမာဏနဲ႔ ေရထဲကိုေရာခ်င္သလုိ ေရာေနတာက မွားေနတယ္။ ဘူးထဲကဓာတုပစၥည္းရဲ႕ သန္႔စင္မႈႏႈန္း တုိ႔ဘာတုိ႔ မသိတာကလည္း အႏၲရာယ္ကင္း မကင္း မေသခ်ာမေရရာေစတဲ့ အခ်က္ေတြပဲ။

က်ဳပ္ေျပာခ်င္တဲ့ ျပႆနာ အရင္းအျမစ္ဆုိတာက အဲဒါဗ်။ ဘယ္သူမွ မဖတ္တတ္တဲ့ တံဆိပ္နဲ႔ ဒီေဆးေတြကို တရားဝင္ ေရာင္းဝယ္ေဖာက္ကား ေနတာကို က်ဳပ္ကေတာ့ နားမလည္ဘူး။ ဆုိင္ေပၚမွာေရာင္းတဲ့ ပစၥည္းတိုင္းဟာ အဲဒီေဈးကြက္ကုိ ႀကီးၾကပ္ကြပ္ကဲတဲ့ အာဏာပိုင္ မ်ားဆီမွာ မွတ္ပံုတင္ ထားတဲ့ မွတ္ပံုတင္နံပါတ္ ပါရမယ္ မဟုတ္ဘူးလားဗ်။ မွတ္ပံုတင္နံပါတ္ ေတာင္မပါဘူး ဆိုေတာ့ အထဲကဓာတုပစၥည္းက မွန္ကန္မႈရွိ မရွိ၊ သန္႔စင္မႈ ရွိ မရွိ ဘယ္လုိလုပ္ၿပီး အာမခံႏုိင္မလဲ။ ေနာက္ၿပီး သံုးစြဲဖုိ႔ အညႊန္းကေရာ ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး သိရမွာလဲ။ ေဆးကိုေရနဲ႔ေရာၿပီး ဖ်န္းတာက လယ္ကြင္းထဲက ဝါပင္ေတြကိုလုပ္တာ။ အပင္ကခုတ္ထားတဲ့ ငွက္ေပ်ာသီး က်ေတာ့
ေရထဲေရာၿပီး ေဆးဖ်န္းတာက မွန္တာလား၊ ဒီေဆးထဲက အီသိုင္လင္းအေငြ႕ ထြက္ေအာင္ တစ္နည္းနည္းနဲ႔ လုပ္ၿပီး ငွက္ေပ်ာသီးကို အေငြ႕ေပးၿပီး မွည့္ေအာင္လုပ္ရမွာလား။
အေၾကာင္းတစ္ခုခုေၾကာင့္ ငွက္ေပ်ာသီးအသားထဲ ေဆးေတြ စိမ့္ဝင္သြားခဲ့ရင္ စားတဲ့သူကို ဥပါဒ္ျဖစ္ေစမွာလား။ အဲဒါေတြကေရာ ဘယ္သူေတြက ညႊန္ၾကားမွာတုန္း။
မေျပာေကာင္းမဆုိေကာင္းဗ်ာ။ ငွက္ေပ်ာသီးစားၿပီး ဗုိက္နာလုိ႔ ေဆး႐ံုေရာက္တယ္ ဆုိပါေတာ့။ ဒီအတြက္ ဘယ္သူ႔မွာတာဝန္ရွိတာလဲ။ ေဆးစိမ္တဲ့ ကိုဖိုးသာနဲ႔ မခင္ညဳိလား။ ဒီေဆးကို ေရာင္းလုိက္တဲ့ တုိက္ႀကီး ေဈးထဲက စိုက္ပ်ဳိးေရးပစၥည္းဆုိုင္ရွင္လား။ အဲဒီေဆးေတြကို လက္ကားျဖန္႔တဲ့ သူလား။ ဒီေဆးေတြကို တ႐ုတ္ႏုိင္ငံကေန တင္သြင္းလာတဲ့ ကုန္သည္လား။ ဒီလုိ ျပႆနာအတြဲလိုက္ မျဖစ္ေအာင္ တာဝန္ယူ ထိန္းသိမ္းဖုိ႔အတြက္ အာဏာပိုင္ အဖြဲ႕အစည္းဆုိတာ ရွိရတာ မဟုတ္ဘူးလား။

က်ဳပ္က ဒီလုိေျပာေတာ့ အခုခ်က္ခ်င္း ေဈးထဲက မွတ္ပံုတင္နံပါတ္ မပါတဲ့ စုိက္ပ်ဳိးေရးသံုး ပစၥည္းေတြ သြားသိမ္းပစ္မယ္ လုိ႔မ်ား မလုပ္ေလနဲ႔ေနာ္။ ဒီနည္းက အလုပ္မျဖစ္ဘူးဗ်။ ဒီလုိ ေကာက္သင္းေကာက္တဲ့ အလုပ္ေတြက ေရရွည္မခုိင္ၿမဲဘူး။ ဒီတံဆိပ္ကို ဖမ္းရင္ ေနာက္တံဆိပ္ကို တင္ေရာင္းမွာပဲ။ ေခါင္ကေန စျပင္ရမွာဗ်။ စနစ္ကို ခိုင္မာေအာင္ တည္ေဆာက္ရမွာ။ ျပည္တြင္းထုတ္တဲ့ စုိက္ပ်ဳိးေရးသံုးပစၥည္း ဆုိရင္ မွတ္ပံုတင္ဖုိ႔၊ ျပည္ပက တင္သြင္းတာ ဆုိလည္း တင္သြင္းခြင့္ျပဳတဲ့ နံပါတ္ပါေအာင္ စနစ္တက်လုပ္ ေပးဖုိ႔၊ ေနာက္တစ္ဆင့္က မွတ္ပံုတင္နံပါတ္ သို႔မဟုတ္ တင္သြင္းကုန္နံပါတ္ စတာေတြမပါဘဲနဲ႔ ေဈးကြက္ထဲမွာ မေရာင္းေအာင္ ၾကပ္မတ္ဖုိ႔ ဘက္ေပါင္းစံုက လုပ္မွ ၾကာရွည္ခံတဲ့ စနစ္တစ္ခုကို ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ ထူေထာင္ႏုိင္ မွာေပါ့။

ငွက္ေပ်ာသီးက လူစကားေျပာတယ္လုိ႔ ေျပာလည္း ခံရမွာပဲဗ်ာ။ ငွက္ေပ်ာသီးက ငွက္ေပ်ာသီးလုိ လွလွပပ တင့္တင့္တယ္တယ္ စားေတာ္ပြဲထဲ မေရာက္ရဘဲ၊ ဝါရာက ညိဳလာတဲ့အထိ ဝယ္သူမရွိလုိ႔ ဆန္မႈန္႔နဲ႔လူး၊ ဆီပူထဲ ထည့္ေၾကာ္ခံရတဲ့ ငွက္ေပ်ာသီးေၾကာ္ဘဝ ေရာက္ဖုိ႔ရာ ျမင္ေနေတာ့ စိတ္တုိတုိနဲ႔ ေျပာမိတာေပါ့ဗ်ာ။ ရွိႀကီးခိုးပါရဲ႕။ က်ဳပ္ရဲ႕ေနာင္လာေနာက္သား ေတြေတာ့ သဘာဝအတုိင္း မွည့္ခြင့္ေပးၾကပါဗ်ာ။

(မစိမ့္)
The Voice Weekly