ေသခါနီးျဖစ္တဲ့ စိတ္ဟာ အရမ္းကို အေရးၾကီးပါတယ္ ။ လားရာသုဂတိကို ခ်က္ခ်င္း
အက်ိဳးေပးနုိင္ပါတယ္ ။ ဒီအေၾကာင္းတရားကို ျမတ္စြာဘုရားရွင္က ယခုလို
ေဟာၾကားခဲ့ပါတယ္ ။ ႏြားေက်ာင္းသားဟာ ေန၀င္လို႕ ႏြားေတြကို ျခံထဲသြင္းတဲ့
အခါမွာ ႏြားပ်ိဳ ႏြားေပါက္စေလးေတြက ေရွ့ဆံုးကေန တိုးေ၀ွ႕ျပီး ၀င္ၾကတယ္ ။
ဒါေပမယ့္ မသန္မစြမ္းေတာ့တဲ့ ႏြားအိုၾကီးေတြကေတာ့ ဘယ္ေလာက္ပဲ ရိုက္နွက္ေျခာက္လွန္႕သည္ျဖစ္ေစ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းပဲ ေနာက္ဆံုးကေန ၀င္ၾကတယ္။
ေနာက္ဆံုး ႏြားျခံကို ပိတ္လိုက္တဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ ႏြားအိုၾကီးေတြက ျခံေပါက္၀မွာပဲ အိပ္ၾကရတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္တစ္ေန႕ ႏြားေတြကို ျခံထဲက ျပန္ထုတ္တဲ့အခါမွာေတာ့ ျခံ၀မွာ အိပ္ေနတဲ့ ႏြားအိုၾကီးေတြကပဲ
အရင္ထြက္ခြင့္ရပါတယ္ ။ ႏြားပ်ိဳ ႏြားငယ္ေတြကေတာ့ ေနာက္ဆံုးမွပဲ ထြက္ၾကရပါတယ္ ။ အဲ့ဒီလိုပဲ ေသခါနီး ခိုကိုးရာမဲ့ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ျဖစ္တဲ့ စိတ္ဟာ အရင္ဆံုးအက်ိဳးေပးပါတယ္လို႕ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ပါတယ္ ။
၀ိပႆနာအသိ မရွိတဲ့ လူ႕ပတ္၀န္းက်င္မွာ ေသရရင္ျဖင့္ အရမ္းကို ေၾကာက္ဖို႕
ေကာင္းပါတယ္ ။ ၾကည့္ေလရာ ျမင္ေလရာက ကိုယ္တစ္ဘ၀လံုး စြဲခဲ့တဲ့ အရာေတြခ်ည္းပါပဲ ။ အိမ္ေတြ အသံုးအေဆာင္ေတြ အ၀တ္အစားေတြ သား သမီး လင္ မယားေတြ အိမ္ေမြးတိရစာၦန္ေတြ ။ ကိုယ့္ပတ္၀န္းက်င္မွာ ရွိတာေတြအကုန္လံုးက
ကိုယ့္ကို အပါယ္ဆြဲခ်မယ့္ အရာေတြခ်ည္းပဲ ။ ဒါေၾကာင့္ တစ္ခ်ိဳ႕ နားလည္ သေဘာေပါက္တဲ့ လူေတြဟာ သူေတာ္ေကာင္းေနရာ ေမတၱာဓါတ္လႊမ္းျခံဳတဲ့ေနရာ ဆိတ္ျငိမ္တဲ့ေနရာေတြမွာ ၾကိဳတင္စီစဥ္ျပီး ေသဆံုးေလ့ ရွိၾကပါတယ္။
ေသမယ့္အခ်ိန္ကို ၾကိဳမသိနုိင္ေပမယ့္ အဲ့လိုေနရာမ်ိဳးမွာပဲ ဘ၀ရဲ့ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ေတြကို ျဖတ္သန္းသြားၾကပါတယ္ ။ ေၾကာက္လည္း ေၾကာက္စရာပါပဲ။
အပါယ္က်သြားလို႕ ဘြာေတး လုပ္လုိ႕ မရပါဘူး ။
အကုသိုလ္ အစြဲအလန္းေတြ အားၾကီးလြန္းလို႕ ေသခါနီး ၀ိဥာဥ္မခ်ဳပ္နုိင္ပဲ ဆန္႕တငင္ငင္ ျဖစ္ေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြရွိပါတယ္ ။ တစ္ခ်ိဳ႕ကလည္း အကုသိုလ္ေစတနာ ကုသိုလ္ေစတနာ သိပ္ၾကီးၾကီးမားမား မရွိ.. ၀ိပႆနာဥာဏ္ကလည္း
မရွိေတာ့ သူ႕ ကံက သူ႕ကို ဘယ္ပို႕ရမွန္း မသိပဲ ဟိုစိတ္ေရာက္လိုက္ ဒီစိတ္ေရာက္လိုက္နဲ႕ ၾကာေနတာေတြ ရွိပါတယ္။ ဒါကိုပဲ ေဘးကလူက ဟိုလူ႕ေစာင့္သလိုလို ဒီလူ႕ ေစာင့္သလိုလို သားကိုပဲ ေမွ်ာ္သလိုလို သမီးကိုပဲ
ေမွ်ာ္သလိုလိုထင္ေတာ့တာပါပဲ ။ သားေလး ေရာက္လာျပီ သမီးေလး ေရာက္လာျပီ ထၾကည့္ပါဦး လို႕ ေဘးကမ်ား ကုန္းေအာ္လိုက္လို႕ကေတာ့ ေသတဲ့သူ တစ္ခါတည္း သြားေရာ့ ငရဲအိုးပဲ .. အပါယ္ေလးဘံုကို တန္းေနေအာင္ ေျပးပါေတာ့တယ္ ။
ေသတဲ့သူကို ဆြဲခါ လႈပ္ယမ္း ဖက္ ျပီး ေအာ္ငိုတာကေတာ့ အဆိုးဆံုးပါပဲ ။ က်လုက်ခင္ ျဖစ္ေနတဲ့သူကို ခ်စ္သလိုလိုနဲ႕ ေဆာင့္ကန္ခ်လိုက္တာပါပဲ ။
ဒါေၾကာင့္ ငါေသရင္ မငိုၾကနဲ႕ ဆူဆူညံညံလည္း မလုပ္ၾကနဲ႕ ငါ့ေဘးနားလည္း မေနၾကနဲ႕ ငါ့တရားနဲ႕ငါ နွလံုးသြင္းျပီး ျငိမ္းျငိမ္းခ်မ္းခ်မ္း ေသမယ္လို႕ အဲ့လို ၾကိဳတင္ျပီး မိသားစုကို မွာထားရမယ္... အေဖရယ္ အေမရယ္ နိမိတ္မရွိ
ေသစကားမေျပာပါနဲ႕ အဲ့လို ေျပာလာရင္ ဟဲ့ နိမိတ္မရွိ မလုပ္နဲ႕ ..ငါက ေသရင္ ဒီနိမိတ္နဲ႕ပဲ သြားရမွာ ... အဲ့လို ျပတ္ျပတ္သားသား မွာထားရမယ္လို႕ မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးက အထပ္ထပ္အခါခါ သတိေပးသြားခဲ့တာပါ ။
တစ္ခ်ိဳ႕က ကုသိုလ္ေကာင္းမႈေတြေတာ့ လုပ္ခဲ့ပါရဲ့ ဒါေပမယ့္ ေသခါနီးက်ေတာ့ လွဴတုန္းကျဖစ္ခဲ့တဲ့ ေစတနာကို ျပန္မစြဲပဲ ေက်ာင္းစြဲ ဘုရားစြဲ ဇရပ္စြဲ အဲ့လို စြဲေတာ့ ေက်ာင္းေစာင့္ ဘုရားေစာင့္ ေစတီေစာင့္ေတြပဲ ျဖစ္ၾကရတယ္ ။ ရိပ္သာမွာ အားထုတ္ခဲ့ေပမယ့္ ၀ိပႆနာစိတ္ မျဖစ္ပဲ ရိပ္သာစြဲေသေတာ့
ရိပ္သာေစာင့္ ျဖစ္ရျပန္တယ္ ။ ေစတနာကို ျပန္စြဲမိရင္ေတာင္မွ အစြဲျဖစ္တဲ့အတြက္ ကံရွိသေလာက္အက်ိဳးေပးျပီး ကံကုန္တာနဲ႕ ျပန္ဆင္းရမွာပါပဲ ။ ဒါေၾကာင့္ အပါယ္လြတ္ရာလမ္း တစ္လမ္းပဲ ရွိပါတယ္။ အဲ့ဒါကေတာ့
အသက္ရွင္ေနထိုင္တုန္းမွာ ၀ိပႆနာကို ျမင့္ျမတ္စြာ က်င့္ၾကံအားထုတ္ျပီး အေသတတ္ေအာင္ ၾကိဳးစားဖို႕ပါပဲ ။
သစၥာတရားကို နွလံုးသားမွာ ယံုမွားသံသယမရွိေအာင္ က်င့္ၾကံသြားနုိင္တဲ့ အရိယာပုဂၢိဳလ္ကေတာ့ ပတ္၀န္းက်င္ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ မတုန္လႈပ္ေတာ့ပါဘူး ။
အရိယာတို႕ရဲ့ လားရာသုဂတိဟာ ျမဲသြားျပီ ျဖစ္တဲ့အတြက္ သူသြားရမယ့္ လမ္းကို ေျဖာင့္ေျဖာင့္တန္းတန္းပဲ သြားပါတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ အဲ့လိုမွ မက်င့္ၾကံနုိင္တဲ့ သာမာန္ ပုဂၢိဳလ္မ်ားအတြက္ကေတာ့ ေသခါနီးအခ်ိန္နဲ႕ ပတ္၀န္းက်င္ဟာ ကိုယ့္အတြက္ ေနာက္ဆံုးအခြင့္အေရး ေနာက္ဆံုးက်ည္ဆန္ျဖစ္တဲ့အတြက္ အလြန္အင္မတန္မွ အေရးၾကီးလွပါတယ္လို႕ ေစတနာ
အရင္းခံျပီး သတိေပးလိုက္ရပါတယ္ ။
မွတ္ခ်က္ ။ ။ မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး၏ ေသခါနီး ၀င္လာတတ္ေသာစိတ္ တရားမွ ေကာက္နုတ္ေရးသားခ်က္ ျဖစ္ပါတယ္ ။
အခါမွာ ႏြားပ်ိဳ ႏြားေပါက္စေလးေတြက ေရွ့ဆံုးကေန တိုးေ၀ွ႕ျပီး ၀င္ၾကတယ္ ။
ဒါေပမယ့္ မသန္မစြမ္းေတာ့တဲ့ ႏြားအိုၾကီးေတြကေတာ့ ဘယ္ေလာက္ပဲ ရိုက္နွက္ေျခာက္လွန္႕သည္ျဖစ္ေစ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းပဲ ေနာက္ဆံုးကေန ၀င္ၾကတယ္။
ေနာက္ဆံုး ႏြားျခံကို ပိတ္လိုက္တဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ ႏြားအိုၾကီးေတြက ျခံေပါက္၀မွာပဲ အိပ္ၾကရတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္တစ္ေန႕ ႏြားေတြကို ျခံထဲက ျပန္ထုတ္တဲ့အခါမွာေတာ့ ျခံ၀မွာ အိပ္ေနတဲ့ ႏြားအိုၾကီးေတြကပဲ
အရင္ထြက္ခြင့္ရပါတယ္ ။ ႏြားပ်ိဳ ႏြားငယ္ေတြကေတာ့ ေနာက္ဆံုးမွပဲ ထြက္ၾကရပါတယ္ ။ အဲ့ဒီလိုပဲ ေသခါနီး ခိုကိုးရာမဲ့ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ျဖစ္တဲ့ စိတ္ဟာ အရင္ဆံုးအက်ိဳးေပးပါတယ္လို႕ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ပါတယ္ ။
၀ိပႆနာအသိ မရွိတဲ့ လူ႕ပတ္၀န္းက်င္မွာ ေသရရင္ျဖင့္ အရမ္းကို ေၾကာက္ဖို႕
ေကာင္းပါတယ္ ။ ၾကည့္ေလရာ ျမင္ေလရာက ကိုယ္တစ္ဘ၀လံုး စြဲခဲ့တဲ့ အရာေတြခ်ည္းပါပဲ ။ အိမ္ေတြ အသံုးအေဆာင္ေတြ အ၀တ္အစားေတြ သား သမီး လင္ မယားေတြ အိမ္ေမြးတိရစာၦန္ေတြ ။ ကိုယ့္ပတ္၀န္းက်င္မွာ ရွိတာေတြအကုန္လံုးက
ကိုယ့္ကို အပါယ္ဆြဲခ်မယ့္ အရာေတြခ်ည္းပဲ ။ ဒါေၾကာင့္ တစ္ခ်ိဳ႕ နားလည္ သေဘာေပါက္တဲ့ လူေတြဟာ သူေတာ္ေကာင္းေနရာ ေမတၱာဓါတ္လႊမ္းျခံဳတဲ့ေနရာ ဆိတ္ျငိမ္တဲ့ေနရာေတြမွာ ၾကိဳတင္စီစဥ္ျပီး ေသဆံုးေလ့ ရွိၾကပါတယ္။
ေသမယ့္အခ်ိန္ကို ၾကိဳမသိနုိင္ေပမယ့္ အဲ့လိုေနရာမ်ိဳးမွာပဲ ဘ၀ရဲ့ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ေတြကို ျဖတ္သန္းသြားၾကပါတယ္ ။ ေၾကာက္လည္း ေၾကာက္စရာပါပဲ။
အပါယ္က်သြားလို႕ ဘြာေတး လုပ္လုိ႕ မရပါဘူး ။
အကုသိုလ္ အစြဲအလန္းေတြ အားၾကီးလြန္းလို႕ ေသခါနီး ၀ိဥာဥ္မခ်ဳပ္နုိင္ပဲ ဆန္႕တငင္ငင္ ျဖစ္ေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြရွိပါတယ္ ။ တစ္ခ်ိဳ႕ကလည္း အကုသိုလ္ေစတနာ ကုသိုလ္ေစတနာ သိပ္ၾကီးၾကီးမားမား မရွိ.. ၀ိပႆနာဥာဏ္ကလည္း
မရွိေတာ့ သူ႕ ကံက သူ႕ကို ဘယ္ပို႕ရမွန္း မသိပဲ ဟိုစိတ္ေရာက္လိုက္ ဒီစိတ္ေရာက္လိုက္နဲ႕ ၾကာေနတာေတြ ရွိပါတယ္။ ဒါကိုပဲ ေဘးကလူက ဟိုလူ႕ေစာင့္သလိုလို ဒီလူ႕ ေစာင့္သလိုလို သားကိုပဲ ေမွ်ာ္သလိုလို သမီးကိုပဲ
ေမွ်ာ္သလိုလိုထင္ေတာ့တာပါပဲ ။ သားေလး ေရာက္လာျပီ သမီးေလး ေရာက္လာျပီ ထၾကည့္ပါဦး လို႕ ေဘးကမ်ား ကုန္းေအာ္လိုက္လို႕ကေတာ့ ေသတဲ့သူ တစ္ခါတည္း သြားေရာ့ ငရဲအိုးပဲ .. အပါယ္ေလးဘံုကို တန္းေနေအာင္ ေျပးပါေတာ့တယ္ ။
ေသတဲ့သူကို ဆြဲခါ လႈပ္ယမ္း ဖက္ ျပီး ေအာ္ငိုတာကေတာ့ အဆိုးဆံုးပါပဲ ။ က်လုက်ခင္ ျဖစ္ေနတဲ့သူကို ခ်စ္သလိုလိုနဲ႕ ေဆာင့္ကန္ခ်လိုက္တာပါပဲ ။
ဒါေၾကာင့္ ငါေသရင္ မငိုၾကနဲ႕ ဆူဆူညံညံလည္း မလုပ္ၾကနဲ႕ ငါ့ေဘးနားလည္း မေနၾကနဲ႕ ငါ့တရားနဲ႕ငါ နွလံုးသြင္းျပီး ျငိမ္းျငိမ္းခ်မ္းခ်မ္း ေသမယ္လို႕ အဲ့လို ၾကိဳတင္ျပီး မိသားစုကို မွာထားရမယ္... အေဖရယ္ အေမရယ္ နိမိတ္မရွိ
ေသစကားမေျပာပါနဲ႕ အဲ့လို ေျပာလာရင္ ဟဲ့ နိမိတ္မရွိ မလုပ္နဲ႕ ..ငါက ေသရင္ ဒီနိမိတ္နဲ႕ပဲ သြားရမွာ ... အဲ့လို ျပတ္ျပတ္သားသား မွာထားရမယ္လို႕ မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးက အထပ္ထပ္အခါခါ သတိေပးသြားခဲ့တာပါ ။
တစ္ခ်ိဳ႕က ကုသိုလ္ေကာင္းမႈေတြေတာ့ လုပ္ခဲ့ပါရဲ့ ဒါေပမယ့္ ေသခါနီးက်ေတာ့ လွဴတုန္းကျဖစ္ခဲ့တဲ့ ေစတနာကို ျပန္မစြဲပဲ ေက်ာင္းစြဲ ဘုရားစြဲ ဇရပ္စြဲ အဲ့လို စြဲေတာ့ ေက်ာင္းေစာင့္ ဘုရားေစာင့္ ေစတီေစာင့္ေတြပဲ ျဖစ္ၾကရတယ္ ။ ရိပ္သာမွာ အားထုတ္ခဲ့ေပမယ့္ ၀ိပႆနာစိတ္ မျဖစ္ပဲ ရိပ္သာစြဲေသေတာ့
ရိပ္သာေစာင့္ ျဖစ္ရျပန္တယ္ ။ ေစတနာကို ျပန္စြဲမိရင္ေတာင္မွ အစြဲျဖစ္တဲ့အတြက္ ကံရွိသေလာက္အက်ိဳးေပးျပီး ကံကုန္တာနဲ႕ ျပန္ဆင္းရမွာပါပဲ ။ ဒါေၾကာင့္ အပါယ္လြတ္ရာလမ္း တစ္လမ္းပဲ ရွိပါတယ္။ အဲ့ဒါကေတာ့
အသက္ရွင္ေနထိုင္တုန္းမွာ ၀ိပႆနာကို ျမင့္ျမတ္စြာ က်င့္ၾကံအားထုတ္ျပီး အေသတတ္ေအာင္ ၾကိဳးစားဖို႕ပါပဲ ။
သစၥာတရားကို နွလံုးသားမွာ ယံုမွားသံသယမရွိေအာင္ က်င့္ၾကံသြားနုိင္တဲ့ အရိယာပုဂၢိဳလ္ကေတာ့ ပတ္၀န္းက်င္ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ မတုန္လႈပ္ေတာ့ပါဘူး ။
အရိယာတို႕ရဲ့ လားရာသုဂတိဟာ ျမဲသြားျပီ ျဖစ္တဲ့အတြက္ သူသြားရမယ့္ လမ္းကို ေျဖာင့္ေျဖာင့္တန္းတန္းပဲ သြားပါတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ အဲ့လိုမွ မက်င့္ၾကံနုိင္တဲ့ သာမာန္ ပုဂၢိဳလ္မ်ားအတြက္ကေတာ့ ေသခါနီးအခ်ိန္နဲ႕ ပတ္၀န္းက်င္ဟာ ကိုယ့္အတြက္ ေနာက္ဆံုးအခြင့္အေရး ေနာက္ဆံုးက်ည္ဆန္ျဖစ္တဲ့အတြက္ အလြန္အင္မတန္မွ အေရးၾကီးလွပါတယ္လို႕ ေစတနာ
အရင္းခံျပီး သတိေပးလိုက္ရပါတယ္ ။
မွတ္ခ်က္ ။ ။ မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး၏ ေသခါနီး ၀င္လာတတ္ေသာစိတ္ တရားမွ ေကာက္နုတ္ေရးသားခ်က္ ျဖစ္ပါတယ္ ။
.jpg)
.jpg)
