မွာတမ္း

======
ဘယ္မလဲဆက္ရန္....
မနက္ျဖန္တြက္
လက္က်န္ေလးဆယ္၊ ရွိေသးတယ္ဆို....

ဘယ္မလဲေျပာ....
ေျမၾသဇာျဖစ္၊တို႔က်န္ရစ္မယ္႔
စစ္သားေခါင္းခ်၊အေလာင္းမလွတဲ႔ေနရာ....

ဘယ္မလဲစစ္ခရာ....
အမိန္႔စာထုတ္
အလံအုပ္ၿပီး၊ဂုဏ္ပုဒ္ရြတ္ဖတ္
ေသနတ္ေျမစိုက္၊ေလးျပဳခိုက္မွာ
နာက်င္ေၾကကြဲ၊မ်က္ရည္၀ဲတဲ႔
ရုပ္ရွင္ထဲက ဇာတ္၀င္ခန္း။

ဘယ္မလဲ ေခါင္းတလား....
ဆင္းရဲသားေတာင္၊၀ါးျပားႏွီးသပ္
ရိုင္လိပ္ပတ္ၿပီး၊အရပ္ထမ္းစင္
၀ါးကပ္တင္လို႔၊ပီျပင္က်န
ေသခြင့္ရတာ၊ငါ့မွာေတာ႔ေလ
ေျမက်င္းအခ်၊ေက်ာကဗလာ
ေရွ႔တန္းမွာမို႔ ၊
ရရာေစာင္ၾကား၊ေပၚကလႊားလ်က္
စစ္သားအခ်ိဳ႔၊မ်က္ရည္စို႔ကာ
တစ္ခ်ိဳ႔ခမ်ာ၊၊အံႀကိတ္ကာလွ်င္
ရင္နာခ်န္ရစ္၊ေျမဖို႔ ပစ္ခြာသြားၾကၿပီ။

ဘယ္မလဲဘ၀မွန္....
ႏိူင္ငံ႔၀န္ထမ္း၊သက္စြန္႔ခန္းတြက္
ခ်မ္းသာသမွ်၊
မိန္းမေရ…
ကိုယ္႔ဘ၀ကိုယ္ေက်ာင္း၊ကိုယ္႔ေစ်းေတာင္းကိုယ္ရြက္
မင္းတ႔ိုတြက္ပင္စင္၊လာဘ္၀င္တယ္သေဘာထား
(အားကိုးအားထား ထူခ်င္ထူ)
ၾကည္ျဖဴေက်နပ္ ၊
ငါခြင့္လႊတ္တယ္မွတ္ေနာ္။

ငါမရွိေတာ့တဲ႔ေနာက္၊
ကိုယ္႔လမ္းကိုယ္ေလွ်ာက္၊
ကိုယ္႔ေျခေထာက္ေပၚ ကိုယ္ရပ္တည္၊
စစ္သားမိန္းမပီသ၊
ရုန္းကန္ျပလိုက္၊
ဘ၀တိုက္ပြဲ၊ရဲရဲသာႏႊဲေနာ္။

သြားရင္းလာရင္း၊လႈပ္ရင္းရွားရင္း
မင္းလည္းမင္းဘ၀၊ေနသားက်စြာ
ငါ့ကိုေမ႔သြားမွာပါကြာ။

တစ္ခါတစ္ေလက်၊သတိရရင္
ငါ့ကိုအမွ်ေ၀၊ဆုေတာင္းေနေနာ္
ေနာင္ဘ၀မွာ၊အေလာင္းေတာင္မွ
မျမင္ရတဲ႔၊အႏၶစစ္သား
လူႏြမ္းပါးရဲ႔၊မယားဘ၀
မေရာက္ရပါေစနဲ႔ေပါ့။

ငါကေတာ႔…၊
ဘ၀အသစ္၊လူျပန္ျဖစ္ခဲ႔႔ရင္
တစ္ခ်ိဳ႔လူေတြသမုတ္တဲ႔
(အာဏာရွင္လက္ကိုင္တုတ္)
ငါ…ငါေလ..

ငါျပန္လုပ္ပါရေစ..မိန္းမေရ…။


(လက္ခုပ္လက္၀ါးတီး .....
ေကာင္းခ်ီး ေထာပနာျပဳျခင္းေတြ မခံရေပမယ္႔ ......
ႏိုင္ငံ့တာ၀န္ကို သက္စြန္႔ေက်ပြန္စြာ ထမ္းေဆာင္ရင္း ......
လူမသိ သူမသိိနဲ႔ လူမရွိ သူမရွိေသာ ေရွ ့တန္းမွာ .....
ေျမၾသဇာ ျဖစ္ခဲ႔ၾကရသည္႔ .....
ေခတ္အဆက္ဆက္ အညတရသူရဲေကာင္းမ်ားအတြက္)

(Credit to Aung Zay )