တိတၳိေတြဟာ ဘုရားရွင္ေပၚလာလုိ႔ လာဘ္လာဘဆုတ္ယုတ္ေနပါတယ္။ စားစရာလုံေလာက္မႈမရွိ။ လွဴေနၾကလူေတြဟာလည္း ဘုရားရွင္ႏွင့္ ရဟန္းသံဃာေတြကုိပဲ ေစတနာထက္သန္စြာ လွဴတန္းၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘုရားရွင္ကုိ ရန္ၿငိဳးထားၾကတယ္။ တပည့္မသုႏၶရီေရာက္လာၿပီး သူ႔ဆရာတိတၳိေတြ မ်က္ႏွာမႈိင္ေနတာေတြ႕ေတာ့ အေၾကာင္းေမးတယ္။ သိတဲ့အခါမွာ "အရွင္တုိ႔ မပူပါနဲ႔ ကြ်န္မကူညီေပးပါ့မယ္။ အရွင္တုိ႔အတြက္ဆုိ အသက္ကုိပင္ စြန္႔လြတ္ေပးပါ့မယ္။" တပည့္မ ဒါဆိုေကာင္းၿပီ။ ငါတုိ႔ခုိင္းတာလုပ္ပါ။ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းနားကုိ မၾကာခဏသြားပါ။ လူေတြ အထင္လဲြေအာင္လုပ္မယ္။ သုႏၵရီဟာ ဆရာေတြ ေျပာတဲ့အတုိင္းသြားတယ္။လူေတြ သတိထားမိလာတဲ့အခါ တိတၳိေတြဟာ သုႏၵရီကုိ သတ္ၿပီး ေဇတ၀န္ေက်ာင္းနားအမႈိက္ပုံေပၚမွ
"အုိ အေမာင္တုိ႔ သာကီ၀င္ရဟန္းေတြကုိ ၾကည့္ပါ။ သီလမရွိ၊ ယုတ္ညံ့ၾကကုန္၏။ မျမတ္ေသာအက်င့္ကုိ က်င့္ကုန္၏။ လိမ္ၾကကုန္၏။ ေျပာေတာ့ျဖင့္ တရားနဲ႔ေနတယ္ေျပာတယ္။ ခုေတာ့ မိန္းကေလးကို ယုတ္မာတဲ့အက်င့္က်င့္ၿပီး သတ္လုိက္ၾကတယ္။"
ျမိဳ႕သူျမိဳ႕သားေတြလည္း တိတၳိတုိ႔စကား ယုံၿပီး ရဟန္းေတြဆြမ္းခံၾကြလာတဲ့အခါ ဆဲေရးၾကပါတယ္။
ရဟန္းေတြလည္း ဘာမွ မသိပဲ အဆဲခံရၿပီး ဘုရားထံေလွ်ာက္ၾကတယ္။ ဒီေတာ့ ဘုရားက
"ရဟန္းတုိ႔ မစုိးရိမ္ပါနဲ႔၊ ဒီအသံေတြဟာ ၇ ရက္ေန ေပ်ာက္သြားမွာပါ။ ေနာက္တစ္ခါ ဆြမ္းခံၾကြရင္ ဆဲေရးတဲ့ လူေတြကုိ ခုလုိ ေျပာပါ။
"မဟုတ္မမွန္ေျပာဆုိတဲ့သူဟာ ငရဲက်ေရာက္ရ၏။ မေကာင္းမႈျပဳၿပီး ငါမျပဳဟု ဆုိသူသည္လည္း ငရဲသုိ႕က်ေရာက္ရ၏။ ထုိႏွစ္ေယာက္တုိ႔သည္ ေနာက္ဘ၀မွာ တူမွ်တဲ့ အျပစ္ကုိ ခံၾကရကုန္၏"
ရဟန္းတုိ႔လည္း ဘုရားေျပာတဲ့အတုိင္း ဆဲေရးတဲ့လူေတြကုိ အထက္ပါအတုိင္း ေျပာဆုိလုိက္ပါတယ္။
ဒီေတာ့ လူေတြဟာ "သာကီ၀င္ရဟန္းေတြမွာ အျပစ္မရွိ။ သာကီ၀င္ရဟန္းေတြဟာ မေကာင္းမႈမျပဳရာ။ ရဟန္းတို႔သည္ မလိမ္ေၾကာင္း၊ မေကာင္းတာမလုပ္ေၾကာင္း က်ိန္စာဆုိၾကကုန္၏" ဟု အၾကံျဖစ္ကုန္ပါတယ္။ ရဟန္းေတြကုိ စြပ္စဲြတဲ့အသံဟာလည္း ၇ ရက္ၾကာေတာ့ ေပ်ာက္ကြယ္သြားပါတယ္။
ထုိ႔ေနာက္ ဘုရားရွင္က ရဟန္းေတြေရွ႕မွာ ထုိသုိ႔ မိန္႔ေတာ္မူလုိက္ပါတယ္။
"ရဟန္းတုိ႔၊ စစ္ေျမျပင္တုိ႔ေရာက္ေသာ ဆင္ေျပာင္ၾကီးဟာ ျမွားလွံတံတုိ႔ျဖင့္ ထုိးဆြခံရသလုိ ႏႈတ္မေစာင့္စည္းကုန္ေသာ လူေတြဟာလည္း သူတစ္ပါးကုိ ႏႈတ္လွံတံျဖင့္ ထုိးဆြကုန္၏။ ရဟန္းတုိ႔သည္ သူတစ္ပါးတုိ႔ေျပာဆုိအပ္ေသာ ၾကမ္းေသာစကားကုိ ၾကားရေသာေၾကာင့္ ေဒါသစိတ္မရွိပဲ သည္းခံရာ၏။"
ရဟန္းတုိ႔လည္း ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ သာဓုေခၚဆုိလုိက္ပါေတာ့တယ္။
.jpg)
.jpg)
