ျပည္သူ႔ေထာက္ပံ့ေရး ဘုတ္အဖြဲ႕၊
လယ္ယာစိုက္ပ်ဳိးေရး ပ႐ိုဂ်က္မ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍ကား "ေဒသဆိုင္ ရာ
လိုအပ္ခ်က္ထက္ ပိုလွ်ံေနေသာ သီးႏွံမ်ားကို အစိုးရကဝယ္ယူမည္ဟု ေၾကညာရမည္"ဟု
အဆိုျပဳ ထားသည္။ "မက္ေလာက္ေသာ ေစ်းႏႈန္းမ်ားေပးျခင္းျဖင့္ ေစ်းကြက္ကို
အာမခံႏုိင္ပါမွ အမ်ားဆံုး ကုန္ထုတ္လုပ္မႈ ႏွင့္ အေျခအေနမွန္ကို
အျမန္ျပန္ေရာက္မႈတုိ႔ကို အားေပးရာေရာက္မည္"ဟု အစိုးရက ေမွ်ာ္လင့္ သည္။
မက္ေလာက္ေသာ ေစ်းႏႈန္းမ်ားဟုဆိုထားသည္။ ဤေစ်းႏႈန္းတို႔မွာ လယ္သမားမ်ားကို
ေပးဖို႔လား သို႔မဟုတ္ ဗမာျပည္ ကုိယ္စားလွယ္ဆိုသူမ်ားကို ေပးဖို႔လား၊
လယ္ယာထြက္ပစၥည္းမ်ား၏ ေစ်းႏႈန္း ကို အစိုးရက သတ္မွတ္ေပးေရးကို
ကၽြန္ေတာ္တို႔သေဘာတူပါသည္။
ဤသို႔ သတ္မွတ္ေပးပါ ရန္ စစ္မျဖစ္မီကာလကပင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေတာင္းဆိုခဲ့ၾက၍ မရခဲ့ၾကျခင္း သာ ျဖစ္သည္။ ယေန႔ေငြေၾကး ေဖာင္းပြလာေနေသာေခတ္တြင္ ေစ်းႏႈန္းသတ္မွတ္မည္ဆိုသည္။ ဘယ္လို သတ္မွတ္ပါမည္နည္း။ ကမာၻ႔ ေစ်းႏွင့္ စားသံုးသူတို႔၏ဘဝကို အေျခခံ၍ အေျခခံထြက္ကုန္တို႔၏ေစ်းႏႈန္းကို သတ္မွတ္ေပးရမည္ဆို သည္ကို ကၽြန္ေတာ္သေဘာတူပါသည္။ သို႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေစ်းႏႈန္း သတ္မွတ္မႈမ်ာ းမျပဳေသးမီ ေငြ စကၠဴေဖာင္းပြေနေသာ ျပႆနာကို ပထမကိုင္တြယ္ရမည္။ ဤသို႔ မလုပ္ပါက ေစ်းႏႈန္းသတ္မွတ္သည္ ဆိုျခင္းမွာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔လယ္သမားတို႔၏လည္မ်ဳိကို ညႇစ္ျခင္းသာ ျဖစ္ေပေတာ့မည္။ ထိုအခါ ဘယ္လို ျဖစ္မည္နည္း။ လုယက္တုိက္ခုိက္မႈတုိ႔ မ်ားျပားလာျခင္း၊ စစ္ပစၥည္းမ်ား ခိုး၍ အေရာင္းအဝယ္ျပဳျခင္း (ဤလုပ္ငန္းမွာ ယေန႔ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္းျဖစ္ေနသည္)တို႔ ျဖစ္လာမည္။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေငြစကၠဴ ေဖာင္းပြမႈကို မည္သို႔တုိက္ခုိက္ႏုိင္သနည္း။ ပထမဆံုး ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေဆာင္ရြက္ ရမည္မွာ ျပည္တြင္း ျပည္ပမွ ကုန္ပစၥည္းမ်ား၊ လြတ္လပ္စြာ ဝင္ေရာက္လာႏိုင္ေရး၊ ထိုကိစၥအတြက္ ကုန္ထုတ္လုပ္မႈ၊ သယ္ ယူပို႔ေဆာင္မႈတုိ႔ကို ေဆာင္ရြက္ေပး၍ အစိုးရက ဤတာဝန္အားလံုးကို မယူႏုိင္ဟု ဆိုလွ်င္လည္း စီးပြား ေရးအရ လြန္ကၽြံမႈမ်ားျဖစ္မလာေအာင္ ေစာင့္ၾကည့္ေပးေနေရးပင္ျဖစ္သည္ကို ကၽြန္ေတာ္ တို႔သိၿပီးျဖစ္ သည္။ ဤေနရာ၌ သြင္းကုန္ပို႔ကုန္ကိစၥ အက်ံဳးဝင္လာသည္။ ဤလုပ္ငန္းတို႔မွာ လက္ေတြ႕အားျဖင့္ အစိုးရ၏လက္ဝါးႀကီးအုပ္ လုပ္ငန္းျဖစ္လာမည္။
သို႔ေသာ္ ဆိုဗီယက္ယူနီယံက ျပည္ပကုန္သြယ္မႈ ခ်ဳပ္ ကိုင္ထားသည့္သေဘာမ်ဳိးမဟုတ္ေသး။ ကၽြန္ေတာ္ တို႔ ဆီမွာ အစိုးရက အေတြ႕အႀကံဳမရွိေသးပါဟုဆို ေသာေၾကာင့္ "ကိုယ္စားလွယ္"ဆိုသူမ်ားရွိလာသည္။ ေကာင္းၿပီ အစိုးရက လုပ္ငန္းႀကီးတစ္ခုလံုးကို တာဝန္မယူႏိုင္းေသးပါလွ်င္ ယခင္ "လက္ဝါးႀကီးအုပ္ အေဟာင္း" မ်ားကိုသာ ဘာေၾကာင့္ကိုယ္စားလွယ္ အျဖစ္ ခန္႔ထားရမည္နည္း။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ျပည္သူေတြ ကိုေကာ ကိုယ္စားလွယ္အျဖစ္ အသံုးမျပဳႏုိင္ေပ ဘူးလား။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔မွာ အေတြ႕အႀကံဳမရွိေသးဟု ျငင္းခ်က္ ထုတ္ၾကျပန္သည္။ အေတြ႕အႀကံဳမရွိ ေသးဟုဆိုကာ ကၽြန္ေတာ္တို႔သင္ယူႏုိင္သည့္ အခြင့္အေရး ကိုမေပးဘဲထားခဲ့သည္။
အေရာင္းအဝယ္ ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဗမာမ်ားမလုပ္တတ္ရေအာင္ ဘယ္ေလာက္အခက္အခဲ အတားအဆီး ရွိပါသလဲ။ ဗမာ တို႔အႀကံဉာဏ္လိုသည္ဆိုက အစုိးရကမေပးႏုိင္ဘူးလား။ ထုိမွ်မကေသး ဂ်ပန္ ေငြစကၠဴကို တန္ဖိုးမရွိဟု ေၾကညာလုိ္က္ျခင္းေၾကာင့္ ျပည္သူလူထုႏွင့္ အထူးသျဖင့္ ေတာရပ္ေနျပည္သူလူထုႀကီးမွာ ႀကီးစြာဒုကၡ ေရာက္ခဲ့ၾကရသည္။ ဗမာျပည္တြင္ ဂ်ပန္ေငြတရားမဝင္ဟု ေၾကညာခဲ့ေသာ္လည္း အာရွတုိက္ အေရွ႕ ေတာင္ပုိင္းရွိ အခ်ဳိ႕ဂ်ပန္သိမ္းပုိက္ခဲ့ဖူးေသာ ႏုိင္ငံတို႔၌ အေတာ္အတန္တန္ဖိုးေပးထားသည္ကို ေတြ႕ရ သည္မွာ ဆန္းက်ယ္သည္။ ၿဗိတိသွ်အစိုးကဘယ္လိုလမ္းညႊန္မႈမ်ားအရ ဤသို႔ဆံုးျဖတ္ခဲ့ပါသလဲ။
ထို တုိင္းျပည္တုိ႔မွာ ၿဗိတိသွ်ကိုလိုနီမ်ားမဟုတ္၍ စိတ္မဝင္စားေသာေၾကာင့္ေလာ၊ စစ္တိုက္ခုိက္မႈမ်ား ရပ္ စဲသြားၿပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ရန္သူကေငြစကၠဴ အကန္႔အသတ္မရွိထုတ္ေဝမည့္ အႏၱရာယ္လည္းမရွိေတာ့။ အျခားေသာ တိုင္းျပည္မ်ားမွာ ေဆာင္ရြက္သလို ၿဗိတိသွ်အစိုးရက ဂ်ပန္ေငြစကၠဴအေပၚတြင္ သင့္တင့္ ေသာ တန္ဖိုးႏႈန္းဘာေၾကာင့္ မသတ္မွတ္ေပးႏုိင္ပါသနည္း။ ထို႔ေနာက္ ဗမာျပည္သူတို႔က ဂ်ပန္ထံမွ ရ သင့္ရထုိက္သည္မ်ား ရေရးအတြက္ သက္ဆုိင္ရာႏိုင္ငံတကာ အဖြဲ႕အစည္းမ်ားတြင္ စကားေျပာရန္ ဗမာျပည္ကိုယ္စားလွယ္အျဖစ္ ၿဗိတိသွ်မဟုတ္ဘဲ ဗမာျပည္သူ႔ကုိယ္စားလွယ္ကို ေစလႊတ္ေရးအတြက္ ဘာေၾကာင့္မစီစဥ္ေပးႏုိင္ပါသနည္း။
ၿဗိတိသွ်နယ္ခ်ဲ႕တို႔သည္ ဗမာျပည္အတြင္း စီးပြားေရးဖက္ဆစ္စနစ္ယူသြင္းလာႏုိင္ေရးအတြက္ ဤသို႔ အားျဖင့္ အဆံုးမရွိ ျငင္းခံုေျပာဆိုခဲ့ၾကသည္။ ေငြ႔ေၾကးေဖာင္းပြမႈ ျပႆနာမွာလည္း ကၽြန္ေတာ္တုိ႔တုိင္း ျပည္တြင္ ဆိုးဝါးေသာအတုိင္းအတာသို႔ ေရာက္လာေလၿပီ။ အလုပ္လက္မဲ့မ်ားလည္း ေပါမ်ားလွၿပီ။ ျပည္သူလူထုလက္တြင္လည္း ေငြမရွိ။ ဤအေျခအေနတို႔ႏွင့္တကြ အျခားေျမာက္ျမားစြာေသာ အေျခအ ေနတို႔က မေကာင္းေသာ စီးပြားေရးနိမိတ္လကၡဏာမ်ားအျဖစ္ ျပသလ်က္ရွိသည္။ ၿဗိတိသွ်အစိုးရကား ကၽြန္ေတာ္ တိ္ု႔လိုသမွ် ပစၥည္းတို႔ကို အခ်ိန္မီအဆင့္အတန္းမီႏွင့္ အလံုအေလာက္ ပို႔မေပးႏုိင္ပါဘဲလ်က္ ႏွင့္ ကုန္ပစၥည္းမ်ား လြတ္လပ္စြာ ဝင္ထြက္ေရးအတြက္ တံခါးဖြင့္ေပးရမည့္အစား အျခားတိုင္းျပည္တုိ႔ ႏွင့္ ကုလသမဂၢကယ္ဆယ္ေရးအဖြဲ႕တို႔ (UNNRA)၏ပစၥည္းတို႔ကိုပင္ မဝင္ေစဘဲ ပိတ္ပင္ထားသည္။ သို႔ေသာ္ ဤနည္းျဖင့္ ၿဗိတိသွ်နယ္ခ်ဲ႕သမားသည္ သူ႔ေနရာေဟာင္းကိုျပန္လည္ရရွိႏုိင္လိမ့္မည္မဟုတ္။
ဤနည္းမွာ သူတိ္ု႔အဖို႔ ပ်က္စီးဆံုးရံႈးမည္႔နည္းသာ ျဖစ္သည္။ သိ္ု႔ေသာ္ သူတို႔ဤအခ်က္ကို ဂရုမထား။ သူ႔ကို ဂမူးရွဴးထိုးျဖစ္ေနၾကသည္။ သူတုိ႕အဖုိ႔ နယ္ခ်ဲ႕စနစ္ေဟာင္းကုိ ျပန္လည္အင္အားျဖည့္ ေပးရ မည္။ သုိ႔ျဖစ္၍လည္း ဗမာျပည္တြင္းသုိ႔ စီးပြားေရးစနစ္ သြတ္သြင္းလာေရးအတြက္ လုိအပ္ေသာ တရားဥပေဒခြင့္ျပဳခ်က္မ်ားကုိ ဖန္တီးလာသည္။ ဤသည္တုိ႔ကား အဘယ္ဟာမ်ားနည္း။
ကြ်န္ေတာ္အခ်ိန္မရွွိသျဖင္႔ ဘုရင္ခံအမည္ကုိသုံး၍ တရားသူၾကီးတစ္ဦးျပဳလုပ္လုိက္ေသာ ဥပေဒအ နည္းငယ္ကုိသာ ေဖာ္ျပပါေတာ့မည္။
၁၉၄၃ ခုႏွစ္ အထူးတရားသူႀကီးမ်ား အက္ဥပေဒ(၅)အရ အထူးတရားသူႀကီးတစ္ဦးကသာ သက္ေသ ထြက္ခ်က္ အတိုခ်ဳပ္ကို ေရးမွတ္ထားရမည္။ တရားခံတစ္ေယာက္က သူျပလုိေသာ သက္ေသျပပုိင္ခြင့္ မရွိ။ တရားသူႀကီး က လိုအပ္သည္ဟု ယူဆေသာ သက္ေသမ်ားကိုသာ ေခၚယူစစ္ေဆးရမည္။
အျခားနည္းအားျဖင့္ဆိုေသာ ေသဒဏ္ေပးႏုိင္ေသာအမႈမ်ားကို စစ္ေဆးရာတြင္ အထူးတရားသူႀကီးက တရားခံကို အတိုနည္းအရ စစ္ေဆးမည္။ အတိုနည္းဆိုသည္မွာ အေသးအဖြဲ႕အမႈမ်ားကိုသာ စစ္ေဆး သင့္သည္ဟု အမ်ားက ယူဆထားၾကသည္။
အထူးတရားသူႀကီးတစ္ဦး၏စီရင္ခ်က္ကို အယူခံ၍လည္းမရ။ အထက္႐ံုးက ျပင္ဆင္၍လည္းမရ။ ပုဒ္မ ၆(၁)အရ၊ ဟုိက္ကုတ္လႊတ္ေတာ္ကပင္ ျပန္လည္ျပင္ဆင္မႈမျပဳရ။ သို႔ေသာ္ ပုဒ္မ ၇(၂)အရ၊ ေသဒဏ္ အျပစ္ေပးထားေသာအခါတြင္ကား၊ ၎အျပစ္ဒဏ္ကို ဟုိက္ကုတ္တရားသူႀကီးတစ္ဦးက ျပန္လည္သံုး သပ္ႏုိင္ခြင့္ရွိသည္။ တစ္ျခားတနည္းအားျဖင့္ဆိုရေသာ္ ေသဒဏ္ခံရေသာ ျပစ္မႈမွတစ္ပါး တရားခံတစ္ ဦးသည္ သူ႔အားေပးထားေသာ အျပစ္ဒဏ္ကို ျပန္လည္ေစာဒကတက္ႏုိင္သည့္ နည္းလမ္းမရွိေတာ့ေခ်။
၁၉၄၃ ခု၊ တရား႐ံုးမ်ား အေရးေပၚစီမံမႈ ဥပေဒပုဒ္မ ၁၄အရ ပထမတန္း၊ ဒုတိယတန္းႏွင့္ တတိယတန္း ရာဇဝတ္တရားသူႀကီးတစ္ဦးဦးက ခ်မွတ္ေပးထားေသာ အျပစ္ဒဏ္ကို မည္သည့္တရားခံကမွ အယူခံ ခြင့္မရွိ။ အထူးအာဏာရ ရာဇဝတ္တရားသူႀကီးတစ္ဦးက ခ်မွတ္ေပးထားေသာ အျပစ္ဒဏ္ကိုလည္း ေထာင္ ၅ႏွစ္ထက္မေက်ာ္လြန္လွ်င္ မည္သည့္တရားခံကမွ အယူခံႏုိင္ခြင့္မရွိ။ စက္ရွင္တရားသူႀကီး၊ ရာ ဘက္ စက္ရွင္တရားသူႀကီးတစ္ဦးက ခ်မွတ္ေပးထားေသာ အျပစ္ဒဏ္ကို ေသဒဏ္မဟုတ္လွ်င္ မည္ သည့္ တရားခံ ကမွ အယူခံႏုိင္ခြင့္မရွိ။
ေထာင္ ၅ ႏွစ္ထက္ပိုခံရ၍ အယူခံေသာအခါလည္း ဟိုက္ကုတ္ကို အယူခံရန္မဟုတ္၊ စက္ရွင္တရားသူ ႀကီးထံ အယူခံရန္ျဖစ္၍ စက္ရွင္တရားသူႀကီးဆိုသည္မွာ ယေန႔အဖုိ႔ အထူးတရားသူႀကီးပင္ျဖစ္၍ အယူ ခံမႈမ်ားကို ေကာင္းစြာစဥ္းစားပိုင္းျဖတ္ႏုိင္ေလာက္ေအာင္္ အားလပ္ျခင္းမရွိေပ။
ပုဒ္မ ၁၄ အရ၊ ပုလိပ္ထံေပးေသာ ေျဖာင့္ခ်က္ကိုသက္ေသအျဖစ္ တင္ျပႏုိင္ခြင့္ရွိလာသည္။ အမႈစစ္ ေဆးေသာ ပုလိပ္အရာရွိတစ္ဦးကိုေျပာသည့္ထြက္ခ်က္ႏွင့္ တရားခံကိုျပန္၍အေရးမယူရဆိုေသာ စည္း ကမ္းခ်က္ကိုလည္း ပုဒ္မ ၁၄အရ ပယ္ဖ်က္ထားလုိက္သည္။ ဤသို႔အားျဖင့္ တရားလိုဘက္က (က) တ ရားခံသည္ ပုလိပ္ေရွ႕၌ ေျဖာင့္ခ်က္ေပးသည္ဟုျဖစ္ေစ၊ (ခ) တရားခံသည္ အမႈစစ္ေဆးေနစဥ္အတြင္း မည္သို႔မည္ပံု ထြက္ဆိုသြားသည္ဟု သတ္ေသတင္ျပႏုိင္သည္။
ဤသို႔ေသာ သက္ေသတရားမဝင္ေရး အတြက္ ကန္႔သတ္ခ်က္တို႔မွာ (က) တရားခံ ထြက္ဆိုခ်က္ေပးသည္ဆိုေသာအခါ ပုလိပ္အခ်ဳပ္အ ေႏွာင္အတြင္းက ေပးျခင္မဟုတ္ေစရ၊ (ခ) ပုလိပ္ကၿခိမ္းေျခာက္ျခင္း၊ မတရားၾသဇာသံုးျခင္း မဟုတ္ေစ ရတို႔ပင္ ျဖစ္ေပသည္။ ပုလိပ္တို႔သံုးေနက် လွည့္ကြက္မွာ တရားခံ၏ထြက္ဆိုခ်က္မရေသးမခ်င္း ဖမ္း ဆီးျခင္းမျပဳေသာ လွည့္ကြက္ျဖစ္၍ တရားခံတစ္ဦးအဖို႔ ပုလိပ္က ၿခိမ္းေျခာက္ပါသည္၊ မတရားၾသဇာ သံုးပါသည္ဆိုသည္ကို သက္ေသျပရန္မွာလည္း အလြန္ခက္ခဲေသာ အလုပ္ျဖစ္သည္။ ေထာင္က်သြား ေသာ အမႈေပါင္းမ်ားစြာ စစ္ေဆးခဲ့ဖူးပါသည္ဟူေသာ မွတ္ခ်က္ကိုရယူလိုသည္။ မူမရွိေသာအခ်ဳိ႕ပုလိပ္ စစ္ေဆးေရး အရာရွိတို႔ လက္တြင္ ဤဥပေဒသည္ အႏၱရာယ္မ်ားေသာ အာဏာမ်ားျဖစ္ေလသည္။ ပုလိပ္အေျပာႏွင့္ တရားခံ အေျပာဟူ၍သာ ရွိေပေတာ့မည္။
ၿဗိတိသွ် တရားစီရင္ေရးစနစ္သည္ ဂ်ပန္ကင္ေပတိုင္စနစ္ႏွင့္တူလာၿပီဟု ယခင္က ကၽြန္ေတာ္ေျပာခဲ့ၿပီ။ တစ္ထပ္တည္းတူေနပါၿပီ။ အေၾကာင္းမွာမူ ဤဥပေဒျပင္ဆင္ခ်က္တို႔ေၾကာင့္ ျပည္သူလူထုမွာ မူမရွိ ေသာ ပုလိပ္အရာရွိ တို႔ႏွင့္ ကလဲ့စားေခ်လိုၾကေသာ တရားသူႀကီးတို႔၏ႏွိပ္စက္ညႇဥ္းပမ္းမႈကို အခ်ိန္မေရြး ခံရရန္ အကာအကြယ္ကင္းမဲဲ့ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ေလသည္။ ခ႐ိုင္အမ်ားအျပားတြင္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဘက္က တရားစီရင္ေရး ဘက္သို႔ ဝင္ေရာက္စြက္ဖက္ေနမႈ အေျမာက္အျမားရွိသည္ကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔မသိ သည္မဟုတ္။ ဤဥပေဒတို႔မွာ အေရးေပၚကာလအတြက္ ယာယီမွ်သာျဖစ္ပါသည္ဟု ျငင္းခံုၾကလိမ့္ မည္။
သို႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္တို႔တုိင္းျပည္တို႔၌ တုိက္ခုိက္မႈမ်ားရပ္စဲသြားၿပီးေနာက္ လြတ္လပ္မႈမ်ားတိုးပြား ရရွိ လာေနပါလ်က္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔တုိင္းျပည္တြင္ အေရးေပၚကာလဟုအေၾကာင္းျပ၍ ျပည္သူလူထုထံမွ လြတ္လပ္မႈတုိ႔ကို ႐ုပ္သိမ္းခဲ့ေလသည္။ ၿဗိတိသွ်တုိ႔သည္ ဗမာျပည္ကိုကယ္တင္ရန္ ေစတရာေကာင္း ႏွင့္ ျပန္လာျခင္းျဖစ္ပါသည္ဟု ပါလီမန္မွတစ္ဆင့္ႏွင့္ ထိပ္ဆံုးပုဂၢဳိလ္တုိ႔မွတစ္ဆင့္ ေျပာၾကားခဲ့ပါသည္။ ဤအေရးေပၚဥပေဒမ်ား၊ စီးပြားေရးပ႐ိုဂ်က္မ်ားမွာ သူတို႔၏ေကာင္းေသာေစတနာမ်ားပင္ ျဖစ္ပါသ ေလာ။ ဗမာျပည္၏လူဦးေရ ၁၇-သန္းအနက္ လူ ၁၇-ေယာက္ေလာက္သာ နားလည္ႏုိင္ေသာစကား ျဖင့္ ဥပေဒအရာဆိုသည္မွာ နက္နဲ႐ႈပ္ေထြးလွပါသည္ဟု လွီးလႊဲေျပာေန၍ အက်ဳိးထူးမည္မထင္ပါ။
ဤ ေနရာ၌ ပထမအႀကိမ္က်င္းပခဲ့ေသာ လူထုအစည္းအေဝးက သူတုိ႔စီမံကိန္းမ်ား၊ ပ႐ိုဂ်က္မ်ားကို ေၾက ညာရန္ႏွင့္ ယင္းတို႔ကို ျပည္သူ႔ဆႏၵအား စံုစမ္းတုိင္ပင္ၿပီးမွ အတည္ျပဳရန္ ေတာင္းဆိုေသာအခါ "ကၽြန္ ေတာ္တို႔ ေလထီးႏွင့္ဆင္း၍ ခင္ဗ်ားတို႔ႏွင့္မတုိင္ပင္ႏုိင္ခဲ့ပါ"ဟု ဆင္ျခင္ေပးၾကျပန္သည္။ ဤသို႔ေသာ ေျပာဆိုမႈတို႔သည္ သူတို႔၏ဂုဏ္သိကၡာျမင့္မားလာေစလိမ့္မည္မဟုတ္။ ၿဗိတိသွ်ဆန္႔က်င္ေရး စိတ္ဓာတ္ ကိုသာ တုိးပြားေစလိမ့္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း အာဏာကိုင္စြဲထားသူမ်ားအား သတိေပးလိုပါသည္။
ဤနည္းအားျဖင့္ ၿဗိတိသွ်အစိုးရက ဗမာျပည္တြင္းသို႔ စီးပြားေရးဖက္ဆစ္စနစ္သြတ္သြင္းလာရန္ ႀကံ စည္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ဤနည္းအားျဖင့္ တရားဥပေဒအကာအကြယ္ျဖင့္ အတင္းထိုးသြင္းရန္ ႀကံစည္ျခင္း ျဖစ္သည္။ သို႔ျဖစ္၍ ဘုရင္ခံက တစ္ဦးခ်င္းအုပ္ခ်ဳပ္ရမည္ဟု ဆိုလိုျခင္းျဖစ္သည္။ တရားဥပေဒအရဆို လွ်င္ ဘုရင္ခံ သည္ ဗမာျပည္၏အာဏာရွင္ပင္ျဖစ္ေတာ့သည္။
ဤသည္ပင္ ဘုရင္ခံႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔၏သေဘာကြဲလြဲခ်က္ျဖစ္သည္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔က မျဖစ္ႏိုင္သည္ ကို ေတာင္းဆိုေနသည္မဟုတ္၊ သူကိုယ္တိုင္က ေျပာၾကားခဲ့ဖူး သည့္အတုိင္းႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔လို႔အေျခ အေနမ်ဳိးတြင္ ၾကားျဖတ္အစိုးရဆိုသည္မွာ ရွိရသည့္ အတုိင္း အဓိကႏိုင္ငံေရးအဖြဲ႕တို႔၏ ကိုယ္စားလွယ္ မ်ားျဖင့္ အမႈေဆာင္အဖြဲ႕ဖြဲ႕ရန္ ေတာင္းဆို ေနၾကျခင္း သာျဖစ္သည္။ ဤအမႈေဆာင္အဖြဲ႕သည္ ဥပေဒ အရ ျပည္သူလူထုထံ စုေပါင္း တာဝန္ ယူေသာ စနစ္ က်င့္သံုးခြင့္ ရွိရန္ ေတာင္းဆိုေနၾကျခင္းသာျဖစ္သည္။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔မူလေတာင္းဆိုခ်က္မ်ားျဖစ္ေသာ ဗမာအမ်ဳိးသားခ်ည္းသာ ပါဝင္သည့္ အာဏာကုန္ရွိ သည့္ အမ်ဳိးသားအစိုးရဖြဲ႕စည္းေပးေရး ေတာင္းဆိုခ်က္ႏွင့္စာလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔မ်ားစြာ ေလွ်ာ့ေပးထား ပါသည္။ အေရးႀကီး ေသာ ဌာနမ်ားျဖစ္သည့္ ကာကြယ္ေရး၊ ႏုိင္ငံျခားေရး၊ နယ္စပ္ေဒသ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး တုိ႔ကို ဘုရင္ခံ လက္တြင္ပင္ထားရန္ႏွင့္ ဘုရင္ခံေရြးခ်ယ္ခန္႔အပ္သည့္ ဗမာကိုယ္စားလွယ္ ၿဗိတိသွ် ကိုယ္စားလွယ္ တို႔ကိုပင္ လက္ခံရန္ ကၽြန္ေတာ္တို႔သေဘာတူသည္။
အလြန္အေရးႀကီးေသာဌာနတစ္ခု ျဖစ္သည့္ ဘ႑ာေရးဌာနကိုပင္ ဘုရင္ခံခန္႔အပ္သူအားေပးရန္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မတြန္႔တိုပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ၏တစ္ခုတည္းေသာ ေတာင္းဆိုခ်က္မွာ တုိင္းျပည္ကို အုပ္ခ်ဳပ္ရန္ သူတစ္ဦးတြင္သာ တာဝန္ရွိသည္မွာ တရားဥပေဒအရ မွန္ကန္ေသာ္လည္း ထံုးတမ္းစဥ္လာအရ သူ႔အုပ္ခ်ဳပ္မႈ ကို ဒီမိုကေရစီက်ေစရန္ ေတာင္းဆိုျခင္းသာျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အမည္သြင္းသူ ကိုသာ ျပည္ထဲေရးဌာနေပးရမည္ ဟူေသာ စည္းကမ္းခ်က္တစ္ခု ထပ္ထည့္ထားသည္။
ဤစည္းကမ္းခ်က္ထည့္ထားျခင္းမွာ ရန္ညႈိး ေၾကာင့္၊ ကလဲ့စားေခ်လိုေသာေၾကာင့္၊ ယုတ္မာေသာ ရည္ရြက္ခ်က္ ေၾကာင့္မဟုတ္။ ဤစည္းကမ္းခ်က္ ထည့္ရျခင္းမွာ ဂ်ပန္ျပည္သို႔ ေစလႊတ္ေသာ အေမရိကန္ သံအမတ္ႀကီး ဂ်ဳိးဇက္ဂ႐ူးေျပာဖူးသကဲ့သို႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ လူပုဂၢဳိလ္ရာထူးအရ စိုးရိမ္ေသာေၾကာင့္မဟုတ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔တုိင္းျပည္တြင္ ျဖစ္ခဲ့ဖူး ေသာ အစဥ္အလာမ်ားေၾကာင့္သာျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔အဆိုမွာ အားလံုး ေတြ႕ျမင္ၾကသည့္အတုိင္း အလြန္ပင္မွ်တေသာ အဆိုျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ဘုရင္ခံက အေၾကာင္းတစ္စံုတစ္ရာေၾကာင့္ ထိုအဆိုကို လက္ခံႏိုင္ျခင္းမရွိ။
ဤတြင္ လိပ္ခဲတည္းလည္းျဖစ္ေနၾကသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာ မ်ားစြာအေွလွ်ာ့ေပးခဲ့ သည္မွာလည္း ကၽြန္ေတာ္ တုိ႔မွာ အားနည္းေသာေၾကာင့္မဟုတ္။ လြန္ခဲ့ေသာ သံုးႏွစ္ေက်ာ္ကာလအ တြင္း မ်ားစြာ ပ်က္စီးဆံုး႐ႈံးျခင္း ခံခဲ့ရၿပီးသည့္အတြက္ အခက္အခဲႏွင့္ေတြ႕ေနရသည့္ ဤအခ်ိန္မ်ဳိးတြင္ အပ်က္သေဘာလုပ္ငန္းမ်ဳိး မလိုအပ္ဟု ကၽြန္ေတာတုိ႔ ယူဆေသာေၾကာင့္သာျဖစ္သည္။ ဘုရင္ခံသည္ အေရးပါေသာ ကိစၥမ်ားကို ဥပေဒအရ ခ်ဳပ္ကုိင္ထား႐ံုမက ကာကြယ္ေရး၊ ဘ႑ာေရးစေသာ အေရးပါ သည့္ ဌာနမ်ားကိုပါ ခ်ဳပ္ကိုင္ထားမွန္းသိပါလ်က္ ဤအနည္းဆံုး ေတာင္းဆိုခ်က္ကိုသာ ေတာင္းဆိုခဲ့ သည္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔တုိင္းျပည္၏လြတ္လပ္ေရးႏွင့္ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရးအတြက္ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ေဆာင္ရြက္လိုေသာ ဆႏၵကိုျပသလိုေသာေၾကာင့္သာျဖစ္သည္။
သို႔ေသာ္ ဤအတုိင္းျဖစ္မလာ၊ အာ ဏာလက္ဝယ္ထားသူမ်ားသည္ လွပေသာသေဘာထားတို႔ကို လွ်ာဖ်ား ကေလးျဖင့္သာ ေျပာဆိုေနၾက ၿပီး တုိင္းျပည္တြင္ စီးပြားေရးဖက္ဆစ္စနစ္ ထူေထာင္ရန္ ႀကဳိးပမ္း ေနၾကသည္။ သူတို႔သည္ တကယ့္ ျဖစ္ရပ္တို႔ကို မၾကည့္မျမင္ဘဲ တုိင္းျပည္၏အမ်ားဆႏၵကို ေျပာင္ေျပာင္ တင္းတင္း ဆန္႔က်င္ေနရၾက သည္။ ကမာၻအႏွံ႔အျပားတြင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔အေၾကာင္း ပုတ္ခတ္ ေနၾကသည္။ စဥ္းစား၍ ရသမွ်ေသာ နည္းလမ္းတို႔ျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔အင္အားကို ၿဖဳိခြင္းေနၾကသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို အေသးအဖြဲ ရန္စမႈမ်ား ကို အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ ျပဳလုပ္ေနၾကသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကား ရန္ဖက္ ၿပဳိင္လိမ့္မည္မဟုတ္။ ကၽြန္ ေတာ္တို႔သာ အဆံုးကလွ်င္ ႏိုင္ရမည္ကို ကၽြန္ေတာ္တုိ႔သိသည္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔အင္အားကို ကၽြန္ေတာ္ တို႔သိသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ဆြေပးေနစရာမလို။ ကၽြန္ေတာ္တို႔သည္ ကၽြန္ေတာ္တို႔၏အခ်ိန္ဇယားအ တုိင္း ျပည္သူလူထုအား အလိုအပ္ေသာ ဆံုး႐ံႈးနစ္နာမႈမ်ားမျဖစ္ေစရဘဲ လြတ္လပ္ေရးဆီကို ခ်ီတက္ မည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔စဥ္းစားေနေသာ ျပႆနာမွာ ဤျပႆနာမ်ား ပင္ျဖစ္သည္။ ဘုရင္ခံက အမွန္တရား ကို ေရွာင္တိမ္း၍ ပရိယာယ္ႂကြယ္ဝလိုက ႂကြယ္ပါေစ။ ႏုိင္ငံေရး ေျပာက္က်ား နည္းပရိယာယ္ႏွင့္ စီးပြား ေရးဖက္ဆစ္စနစ္ မဟာေသနဂၤဗ်ဴဟာကို က်င့္သံုးလိုပါက က်င့္သံုး ပါေစ၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာ မတုန္လႈပ္။ သူ၏ႏုိင္ငံေရးေျပာက္က်ားနည္း ပရိယာယ္မွာ က်ဆံုးရမည္ သာျဖစ္သည္။ ေျပာက္က်ားနည္း ေအာင္ ျမင္ရန္မွာ ျပည္သူလူထု၏ ေထာက္ခံမႈသာျဖစ္၍ သူကား ျပည္သူ႔ ေထာက္ခံမႈကို ရလည္းမရ၊ ရလည္း မရႏိုင္။
သို႔ျဖစ္လွ်င္ ကၽြန္ေတာ္တို႔လုပ္ငန္းစဥ္မွာ အဘယ္နည္း။ ယင္းလုပ္ငန္းစဥ္တုိ႔ကို မည္သို႔အေကာင္အ ထည္ေဖာ္မည္နည္း။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရည္မွန္းခ်က္မွာ ကိုယ္ပုိင္ျပ႒ာန္းခြင့္ျဖစ္၍ ဤရည္မွန္းခ်က္ေအာင္ ျမင္ေရး အတြက္ ၿဗိတိသွ်အစိုးရထံ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတာင္းဆိုထားခ်က္မွာ အရြယ္ေရာက္သူတိုင္း မဲေပး ေသာ ေရြးေကာက္ပြဲျဖင့္ တုိင္းျပည္ျပဳလႊတ္ေတာ္ဖြဲ႕စည္းေရးျဖစ္ေၾကာင္း အားလံုးသိၾကၿပီး ၾကားျဖတ္ ကာလ အတြင္း အမ်ဳိးသားအစိုးရဖြဲ႕၍ ဤအမ်ဳိးသားအစိုးရက ဗမာျပည္သူလူထုလက္္ထဲသို႔ အာဏာလႊဲ ေျပာင္းေပးေရး အတြက္ လိုအပ္သည္ဟု ယူဆေသာ အစီအမံအားလံုးကို ၿဗိတိသွ်အစိုးရႏွင့္ဆက္သြယ္ ေဆာင္ရြက္ ႏုိင္ေသာ အာဏာရွိေစရန္ျဖစ္သည္။
သို႔ေသာ္ ၿဗိတိသွ်အစိုးရကမူ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို အကန္႔ အသတ္မရွိေသာ ကာလအဆံုး၌ ဒိုမီနီယံအဆင့္အတန္းျဖစ္ေသာသူတို႔၏ ေလာကနိဗၺာန္ေပးပါမည္ဟု ဝိုးတိုးဝါးတား ကတိေပးထားေသာ စကၠဴျဖဴ စာတမ္းကိုသာေပးခဲ့သည္။ ယခု ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေတာင္းဆို ခ်က္တို႔ကို ၿဗိတိသွ် အစိုးရက မလုိက္ေလ်ာပါက ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ဘာလုပ္ၾကမလဲဟု ေမးစရာရွိလာသည္။ ေရြးေကာက္ပြဲ က်င္းပမေပးလွ်င္ ဘာလုပ္ၾကမလဲ။ ၿဗိတိသွ်အစုိးရက ဆႏၵသာရွိခဲ့ပါလွ်င္ ေရြးေကာက္ပြဲ ကို ေဆာလ်င္စြာ ျပဳလုပ္ မေပးႏုိင္စရာ အေၾကာင္းမရွိ။ လိုအပ္ေသာ ျပင္ဆင္မႈတို႔ကို ေျခာက္လအတြင္း အၿပီးလုပ္ႏုိင္သည္။ မၿပီးႏိုင္ဟု ၿဗိတိသွ်အစိုးရက ဆိုလာပါက သက္သက္မဲ့ ဆင္ျခင္ေပးေနျခင္းသာ ျဖစ္လိမ့္မည္။
ေရြးေကာက္ပါဲအတြက္ ျပင္ဆင္စရာဘာမွမလုိပါ။ မဲဆႏၵရွင္စာရင္းသာလွ်င္ ျပဳလုပ္ရန္လို ပါသည္။ ေရြးေကာက္ပြဲလုပ္ႏုိင္ရန္အတြက္ လံုေလာက္ေသာ လမ္းပန္းဆက္သြယ္မႈလည္းရွိေနပါသည္။ ယခင္အခါ မ်ားက လမ္းပန္းဆက္သြယ္မႈ အေျခအေန ယခုထက္ဆိုးဝါးေနသည့္အၾကားမွ ေရြးေကာက္ ပြဲမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့ဖူး ပါသည္။ မဲဆႏၵေပးပုိင္ခြင့္ရွိသူ စာရင္းကိုလည္း လြယ္ကူစြာပင္လုပ္ႏုိင္ပါသည္။ ဤ ကိစၥ အေၾကာင္း လည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ေျပာခဲ့ဖူးပါၿပီ။ ဤကြန္ဂရက္တြင္လည္း ထပ္မံတင္ျပပါဦးမည္။ ကၽြန္ေတာ္ တို႔ ထပ္ေျပာရန္မလိုပါ။ အျခားသူမ်ားေျပာၿပီးခဲ့ပါၿပီ။ မဲဆႏၵရွင္စာရင္းကို ေျခာက္လအတြင္း အၿပီး လုပ္ႏုိင္ပါသည္။ ယခင္အခါမ်ားကလည္းေကာင္း၊ အျခားေဒသတို႔တြင္လည္းေကာင္း ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ခဲ့ၾကပါၿပီ။ အျခားဘာျပင္ဆင္ရန္လိုပါသလဲ။ တရားမွ်တလြတ္လပ္ေသာ ေရြးေကာက္ပြဲက်င္းပႏိုင္ မည့္ အေျခအေန မ်ား ဖန္တီးေပးရန္လိုပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သေဘာတူပါသည္။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔က ေတာ့ ကဖ်က္ယဖ်က္လုပ္မည္မဟုတ္ပါ။ "တုိင္းျပည္မွာ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈရွိရမည္" မွန္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ တုိင္းျပည္တြင္ ယခင္ကလည္း ရွိခဲ့ေသာ၊ ယခုလည္းရွိေနေသာ ၿဗိတိန္ျပည္အပါအဝင္ အျခားတုိင္းျပည္ တို႔တြင္လည္းရွိေနေသာ ဓားျပမႈ အနည္းအက်ဥ္းမွအပ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈရွိသည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ဆိုခ်င္ပါသည္။ အေရွ႕တုိင္းတြင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏုိင္ငံသည္ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈအရွိဆံုးပင္ျဖစ္သည္။ ဤသို႔ရွိပါလ်က္ႏွင့္ ေရြး ေကာက္ပြဲ က်င္းပမေပးလွ်င္ေကာ၊ ထိုအခါ သမုိင္းျဖစ္စဥ္၏ယုတိၱတရားက ကၽြန္ေတာ္ တို႔ အတြက္ ဆံုး ျဖတ္ေပးလိမ့္မည္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ျပည္သူအကူအညီႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ျပည္ကို ျပန္လည္ထူေထာင္ပါ မည္။
ဤကြန္ဂရက္ တြင္ လုပ္ငန္းစဥ္အၾကမ္းတစ္ခု ကၽြန္ေတာ္တို႔တင္ျပပါမည္။ ဤလုပ္ငန္းစဥ္အ ေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ္ မေျပာလိုေတာ့ပါ။ အနည္းငယ္သာေျပာလိုပါသည္။ လုပ္ငန္းစဥ္မွာ အေတာ္အတန္ ျပည့္စံု ေသာ လုပ္ငန္းစဥ္ျဖစ္ေသာ္လည္း ဤလုပ္ငန္းစဥ္အတြက္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ပထမပိုင္းတြင္ ရည္မွန္း ခ်က္အလြန္အကၽြံထား၍ မျဖစ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔သည္ သင့္တင့္ေသာေနရာမွ အစျပဳ၍ တစ္ျဖည္းျဖည္း ဖြံ႕ ၿဖဳိးက်ယ္ ျပန္႔လာေစရမည္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔လုပ္ငန္းကို သူ႔အစီအစဥ္ႏွင့္သူ လုပ္၍ သက္သာေခ်ာင္ခ်ိေရး၊ ေထာက္ပံ့ေရး၊ သယ္ယူပို႔ေဆာင္ေရး၊ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရး၊ ၿငိမ္ဝပ္ပိျပားေရး၊ ပညာေရး၊ အိုးအိမ္ ျပန္လည္ ထူေထာင္ေရး၊ ျပည္သူ႔က်န္းမာေရးတုိ႔မွစ၍ တစ္စတစ္စ တိုးတက္ေဆာင္ရြက္သြားရမည္။ ကၽြန္ေတာ္ တို႔ ေအာင္ျမင္မႈအတြက္ လိုအပ္ေသာအခါတိုင္းႏွင့္ ျဖစ္ႏုိင္ေသာအခါတိုင္းတြင္ ပူးေပါင္း ေဆာင္ရြက္ေရး ဆိုေသာ အေျခခံမူကို က်င့္သံုးၾကရမည္။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေရြးေကာက္ပြဲေတာ့ က်င္းပေပးၿပီး တုိင္းျပည္ျပဳ လႊတ္ေတာ္ဖြဲ႕မေပးလွ်င္ ဘယ္လိုလဲ၊ ကၽြန္ေတာ့္ အျမင္မွာ တိုင္းျပည္ျပဳလႊတ္ေတာ္မွာ မုိးေပၚမွက်လာမည္မဟုတ္။ ျဖစ္ရပ္ျဖစ္စဥ္တို႔အရ ေပၚ ထြက္ရမည္ သာျဖစ္သည္။ သို႔ျဖစ္၍ ေရြးေကာက္ပြဲက်င္းပေပးလွ်င္ ျပည္သူတုိ႔၏အကူအညီျဖင့္ ေရြး ေကာက္ပြဲ တြင္ အႏုိင္ရေအာင္လုပ္ၿပီး ၿဗိတိသွ်အစိုးရအား ကၽြန္ေတာ္တို႔လိုလားခ်က္မ်ားကို ေပးရန္၊ မေပးက မေပးသည့္အေလ်ာက္ ျဖစ္ေပၚလာမည့္ဂီတသံကို နာခံရန္ အၾကပ္ကိုင္ရမည္။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ျပည္သူတုိ႔၏ကံၾကမၼာကို ဖန္တီးႏုိင္မည့္ တရားဝင္ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ေသာ အခြင့္အေရး မ်ား မရရွိပါလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဘာသာ ကၽြန္ေတာ္တို႔အာဏာရရွိေရး၊ လြတ္လပ္ေရးအတြက္ ျပန္လည္ ထူေထာင္သြား မည္။ ဤသို႔ဆိုျခင္းအားျဖင့္ အခ်ဳိ႕လိုလားေနၾကသည့္ စင္ၿပဳိင္အစိုးရထူေထာင္ေရးဟူေသာ တိုးတက္မႈ မရွိသည့္ သေဘာတရားကို က်င့္သံုးမည္ဟု ဆိုလိုျခင္းမဟုတ္။ ဤနည္းမွာ အႏုျမဴဗံုးထက္ အင္အား ႀကီးမားေသာ တစ္ခဲနက္ေသာ ျပည္သူ႔ေသနဂၤဗ်ဴဟာႏွင့္ နည္းပရိယာယ္ျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျပည္သူလူထုသည္ သူတို႔၏တည္ေဆာက္ႏုိင္မႈ စြမ္းအားႏွင့္ သမုိင္းတြင္ပါဝင္ရမည့္ အခန္းကို ေကာင္း စြာသေဘာေပါက္စြာႏွင့္ စုစည္းစည္း႐ံုးမိၿပီဆိုလွ်င္ ဤျပည္သူတို႔၏ထုိးစစ္ကို မည္မွ်ႀကီးမားေသာ အသက္မရွိသည့္ ႐ုပ္ဝတၳဳအင္အားကမွ ခုခံႏုိင္စြမ္းရွိေတာ့မည္မဟုတ္။
ဤသို႔ သတ္မွတ္ေပးပါ ရန္ စစ္မျဖစ္မီကာလကပင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေတာင္းဆိုခဲ့ၾက၍ မရခဲ့ၾကျခင္း သာ ျဖစ္သည္။ ယေန႔ေငြေၾကး ေဖာင္းပြလာေနေသာေခတ္တြင္ ေစ်းႏႈန္းသတ္မွတ္မည္ဆိုသည္။ ဘယ္လို သတ္မွတ္ပါမည္နည္း။ ကမာၻ႔ ေစ်းႏွင့္ စားသံုးသူတို႔၏ဘဝကို အေျခခံ၍ အေျခခံထြက္ကုန္တို႔၏ေစ်းႏႈန္းကို သတ္မွတ္ေပးရမည္ဆို သည္ကို ကၽြန္ေတာ္သေဘာတူပါသည္။ သို႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေစ်းႏႈန္း သတ္မွတ္မႈမ်ာ းမျပဳေသးမီ ေငြ စကၠဴေဖာင္းပြေနေသာ ျပႆနာကို ပထမကိုင္တြယ္ရမည္။ ဤသို႔ မလုပ္ပါက ေစ်းႏႈန္းသတ္မွတ္သည္ ဆိုျခင္းမွာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔လယ္သမားတို႔၏လည္မ်ဳိကို ညႇစ္ျခင္းသာ ျဖစ္ေပေတာ့မည္။ ထိုအခါ ဘယ္လို ျဖစ္မည္နည္း။ လုယက္တုိက္ခုိက္မႈတုိ႔ မ်ားျပားလာျခင္း၊ စစ္ပစၥည္းမ်ား ခိုး၍ အေရာင္းအဝယ္ျပဳျခင္း (ဤလုပ္ငန္းမွာ ယေန႔ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္းျဖစ္ေနသည္)တို႔ ျဖစ္လာမည္။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေငြစကၠဴ ေဖာင္းပြမႈကို မည္သို႔တုိက္ခုိက္ႏုိင္သနည္း။ ပထမဆံုး ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေဆာင္ရြက္ ရမည္မွာ ျပည္တြင္း ျပည္ပမွ ကုန္ပစၥည္းမ်ား၊ လြတ္လပ္စြာ ဝင္ေရာက္လာႏိုင္ေရး၊ ထိုကိစၥအတြက္ ကုန္ထုတ္လုပ္မႈ၊ သယ္ ယူပို႔ေဆာင္မႈတုိ႔ကို ေဆာင္ရြက္ေပး၍ အစိုးရက ဤတာဝန္အားလံုးကို မယူႏုိင္ဟု ဆိုလွ်င္လည္း စီးပြား ေရးအရ လြန္ကၽြံမႈမ်ားျဖစ္မလာေအာင္ ေစာင့္ၾကည့္ေပးေနေရးပင္ျဖစ္သည္ကို ကၽြန္ေတာ္ တို႔သိၿပီးျဖစ္ သည္။ ဤေနရာ၌ သြင္းကုန္ပို႔ကုန္ကိစၥ အက်ံဳးဝင္လာသည္။ ဤလုပ္ငန္းတို႔မွာ လက္ေတြ႕အားျဖင့္ အစိုးရ၏လက္ဝါးႀကီးအုပ္ လုပ္ငန္းျဖစ္လာမည္။
သို႔ေသာ္ ဆိုဗီယက္ယူနီယံက ျပည္ပကုန္သြယ္မႈ ခ်ဳပ္ ကိုင္ထားသည့္သေဘာမ်ဳိးမဟုတ္ေသး။ ကၽြန္ေတာ္ တို႔ ဆီမွာ အစိုးရက အေတြ႕အႀကံဳမရွိေသးပါဟုဆို ေသာေၾကာင့္ "ကိုယ္စားလွယ္"ဆိုသူမ်ားရွိလာသည္။ ေကာင္းၿပီ အစိုးရက လုပ္ငန္းႀကီးတစ္ခုလံုးကို တာဝန္မယူႏိုင္းေသးပါလွ်င္ ယခင္ "လက္ဝါးႀကီးအုပ္ အေဟာင္း" မ်ားကိုသာ ဘာေၾကာင့္ကိုယ္စားလွယ္ အျဖစ္ ခန္႔ထားရမည္နည္း။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ျပည္သူေတြ ကိုေကာ ကိုယ္စားလွယ္အျဖစ္ အသံုးမျပဳႏုိင္ေပ ဘူးလား။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔မွာ အေတြ႕အႀကံဳမရွိေသးဟု ျငင္းခ်က္ ထုတ္ၾကျပန္သည္။ အေတြ႕အႀကံဳမရွိ ေသးဟုဆိုကာ ကၽြန္ေတာ္တို႔သင္ယူႏုိင္သည့္ အခြင့္အေရး ကိုမေပးဘဲထားခဲ့သည္။
အေရာင္းအဝယ္ ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဗမာမ်ားမလုပ္တတ္ရေအာင္ ဘယ္ေလာက္အခက္အခဲ အတားအဆီး ရွိပါသလဲ။ ဗမာ တို႔အႀကံဉာဏ္လိုသည္ဆိုက အစုိးရကမေပးႏုိင္ဘူးလား။ ထုိမွ်မကေသး ဂ်ပန္ ေငြစကၠဴကို တန္ဖိုးမရွိဟု ေၾကညာလုိ္က္ျခင္းေၾကာင့္ ျပည္သူလူထုႏွင့္ အထူးသျဖင့္ ေတာရပ္ေနျပည္သူလူထုႀကီးမွာ ႀကီးစြာဒုကၡ ေရာက္ခဲ့ၾကရသည္။ ဗမာျပည္တြင္ ဂ်ပန္ေငြတရားမဝင္ဟု ေၾကညာခဲ့ေသာ္လည္း အာရွတုိက္ အေရွ႕ ေတာင္ပုိင္းရွိ အခ်ဳိ႕ဂ်ပန္သိမ္းပုိက္ခဲ့ဖူးေသာ ႏုိင္ငံတို႔၌ အေတာ္အတန္တန္ဖိုးေပးထားသည္ကို ေတြ႕ရ သည္မွာ ဆန္းက်ယ္သည္။ ၿဗိတိသွ်အစိုးကဘယ္လိုလမ္းညႊန္မႈမ်ားအရ ဤသို႔ဆံုးျဖတ္ခဲ့ပါသလဲ။
ထို တုိင္းျပည္တုိ႔မွာ ၿဗိတိသွ်ကိုလိုနီမ်ားမဟုတ္၍ စိတ္မဝင္စားေသာေၾကာင့္ေလာ၊ စစ္တိုက္ခုိက္မႈမ်ား ရပ္ စဲသြားၿပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ရန္သူကေငြစကၠဴ အကန္႔အသတ္မရွိထုတ္ေဝမည့္ အႏၱရာယ္လည္းမရွိေတာ့။ အျခားေသာ တိုင္းျပည္မ်ားမွာ ေဆာင္ရြက္သလို ၿဗိတိသွ်အစိုးရက ဂ်ပန္ေငြစကၠဴအေပၚတြင္ သင့္တင့္ ေသာ တန္ဖိုးႏႈန္းဘာေၾကာင့္ မသတ္မွတ္ေပးႏုိင္ပါသနည္း။ ထို႔ေနာက္ ဗမာျပည္သူတို႔က ဂ်ပန္ထံမွ ရ သင့္ရထုိက္သည္မ်ား ရေရးအတြက္ သက္ဆုိင္ရာႏိုင္ငံတကာ အဖြဲ႕အစည္းမ်ားတြင္ စကားေျပာရန္ ဗမာျပည္ကိုယ္စားလွယ္အျဖစ္ ၿဗိတိသွ်မဟုတ္ဘဲ ဗမာျပည္သူ႔ကုိယ္စားလွယ္ကို ေစလႊတ္ေရးအတြက္ ဘာေၾကာင့္မစီစဥ္ေပးႏုိင္ပါသနည္း။
ၿဗိတိသွ်နယ္ခ်ဲ႕တို႔သည္ ဗမာျပည္အတြင္း စီးပြားေရးဖက္ဆစ္စနစ္ယူသြင္းလာႏုိင္ေရးအတြက္ ဤသို႔ အားျဖင့္ အဆံုးမရွိ ျငင္းခံုေျပာဆိုခဲ့ၾကသည္။ ေငြ႔ေၾကးေဖာင္းပြမႈ ျပႆနာမွာလည္း ကၽြန္ေတာ္တုိ႔တုိင္း ျပည္တြင္ ဆိုးဝါးေသာအတုိင္းအတာသို႔ ေရာက္လာေလၿပီ။ အလုပ္လက္မဲ့မ်ားလည္း ေပါမ်ားလွၿပီ။ ျပည္သူလူထုလက္တြင္လည္း ေငြမရွိ။ ဤအေျခအေနတို႔ႏွင့္တကြ အျခားေျမာက္ျမားစြာေသာ အေျခအ ေနတို႔က မေကာင္းေသာ စီးပြားေရးနိမိတ္လကၡဏာမ်ားအျဖစ္ ျပသလ်က္ရွိသည္။ ၿဗိတိသွ်အစိုးရကား ကၽြန္ေတာ္ တိ္ု႔လိုသမွ် ပစၥည္းတို႔ကို အခ်ိန္မီအဆင့္အတန္းမီႏွင့္ အလံုအေလာက္ ပို႔မေပးႏုိင္ပါဘဲလ်က္ ႏွင့္ ကုန္ပစၥည္းမ်ား လြတ္လပ္စြာ ဝင္ထြက္ေရးအတြက္ တံခါးဖြင့္ေပးရမည့္အစား အျခားတိုင္းျပည္တုိ႔ ႏွင့္ ကုလသမဂၢကယ္ဆယ္ေရးအဖြဲ႕တို႔ (UNNRA)၏ပစၥည္းတို႔ကိုပင္ မဝင္ေစဘဲ ပိတ္ပင္ထားသည္။ သို႔ေသာ္ ဤနည္းျဖင့္ ၿဗိတိသွ်နယ္ခ်ဲ႕သမားသည္ သူ႔ေနရာေဟာင္းကိုျပန္လည္ရရွိႏုိင္လိမ့္မည္မဟုတ္။
ဤနည္းမွာ သူတိ္ု႔အဖို႔ ပ်က္စီးဆံုးရံႈးမည္႔နည္းသာ ျဖစ္သည္။ သိ္ု႔ေသာ္ သူတို႔ဤအခ်က္ကို ဂရုမထား။ သူ႔ကို ဂမူးရွဴးထိုးျဖစ္ေနၾကသည္။ သူတုိ႕အဖုိ႔ နယ္ခ်ဲ႕စနစ္ေဟာင္းကုိ ျပန္လည္အင္အားျဖည့္ ေပးရ မည္။ သုိ႔ျဖစ္၍လည္း ဗမာျပည္တြင္းသုိ႔ စီးပြားေရးစနစ္ သြတ္သြင္းလာေရးအတြက္ လုိအပ္ေသာ တရားဥပေဒခြင့္ျပဳခ်က္မ်ားကုိ ဖန္တီးလာသည္။ ဤသည္တုိ႔ကား အဘယ္ဟာမ်ားနည္း။
ကြ်န္ေတာ္အခ်ိန္မရွွိသျဖင္႔ ဘုရင္ခံအမည္ကုိသုံး၍ တရားသူၾကီးတစ္ဦးျပဳလုပ္လုိက္ေသာ ဥပေဒအ နည္းငယ္ကုိသာ ေဖာ္ျပပါေတာ့မည္။
၁၉၄၃ ခုႏွစ္ အထူးတရားသူႀကီးမ်ား အက္ဥပေဒ(၅)အရ အထူးတရားသူႀကီးတစ္ဦးကသာ သက္ေသ ထြက္ခ်က္ အတိုခ်ဳပ္ကို ေရးမွတ္ထားရမည္။ တရားခံတစ္ေယာက္က သူျပလုိေသာ သက္ေသျပပုိင္ခြင့္ မရွိ။ တရားသူႀကီး က လိုအပ္သည္ဟု ယူဆေသာ သက္ေသမ်ားကိုသာ ေခၚယူစစ္ေဆးရမည္။
အျခားနည္းအားျဖင့္ဆိုေသာ ေသဒဏ္ေပးႏုိင္ေသာအမႈမ်ားကို စစ္ေဆးရာတြင္ အထူးတရားသူႀကီးက တရားခံကို အတိုနည္းအရ စစ္ေဆးမည္။ အတိုနည္းဆိုသည္မွာ အေသးအဖြဲ႕အမႈမ်ားကိုသာ စစ္ေဆး သင့္သည္ဟု အမ်ားက ယူဆထားၾကသည္။
အထူးတရားသူႀကီးတစ္ဦး၏စီရင္ခ်က္ကို အယူခံ၍လည္းမရ။ အထက္႐ံုးက ျပင္ဆင္၍လည္းမရ။ ပုဒ္မ ၆(၁)အရ၊ ဟုိက္ကုတ္လႊတ္ေတာ္ကပင္ ျပန္လည္ျပင္ဆင္မႈမျပဳရ။ သို႔ေသာ္ ပုဒ္မ ၇(၂)အရ၊ ေသဒဏ္ အျပစ္ေပးထားေသာအခါတြင္ကား၊ ၎အျပစ္ဒဏ္ကို ဟုိက္ကုတ္တရားသူႀကီးတစ္ဦးက ျပန္လည္သံုး သပ္ႏုိင္ခြင့္ရွိသည္။ တစ္ျခားတနည္းအားျဖင့္ဆိုရေသာ္ ေသဒဏ္ခံရေသာ ျပစ္မႈမွတစ္ပါး တရားခံတစ္ ဦးသည္ သူ႔အားေပးထားေသာ အျပစ္ဒဏ္ကို ျပန္လည္ေစာဒကတက္ႏုိင္သည့္ နည္းလမ္းမရွိေတာ့ေခ်။
၁၉၄၃ ခု၊ တရား႐ံုးမ်ား အေရးေပၚစီမံမႈ ဥပေဒပုဒ္မ ၁၄အရ ပထမတန္း၊ ဒုတိယတန္းႏွင့္ တတိယတန္း ရာဇဝတ္တရားသူႀကီးတစ္ဦးဦးက ခ်မွတ္ေပးထားေသာ အျပစ္ဒဏ္ကို မည္သည့္တရားခံကမွ အယူခံ ခြင့္မရွိ။ အထူးအာဏာရ ရာဇဝတ္တရားသူႀကီးတစ္ဦးက ခ်မွတ္ေပးထားေသာ အျပစ္ဒဏ္ကိုလည္း ေထာင္ ၅ႏွစ္ထက္မေက်ာ္လြန္လွ်င္ မည္သည့္တရားခံကမွ အယူခံႏုိင္ခြင့္မရွိ။ စက္ရွင္တရားသူႀကီး၊ ရာ ဘက္ စက္ရွင္တရားသူႀကီးတစ္ဦးက ခ်မွတ္ေပးထားေသာ အျပစ္ဒဏ္ကို ေသဒဏ္မဟုတ္လွ်င္ မည္ သည့္ တရားခံ ကမွ အယူခံႏုိင္ခြင့္မရွိ။
ေထာင္ ၅ ႏွစ္ထက္ပိုခံရ၍ အယူခံေသာအခါလည္း ဟိုက္ကုတ္ကို အယူခံရန္မဟုတ္၊ စက္ရွင္တရားသူ ႀကီးထံ အယူခံရန္ျဖစ္၍ စက္ရွင္တရားသူႀကီးဆိုသည္မွာ ယေန႔အဖုိ႔ အထူးတရားသူႀကီးပင္ျဖစ္၍ အယူ ခံမႈမ်ားကို ေကာင္းစြာစဥ္းစားပိုင္းျဖတ္ႏုိင္ေလာက္ေအာင္္ အားလပ္ျခင္းမရွိေပ။
ပုဒ္မ ၁၄ အရ၊ ပုလိပ္ထံေပးေသာ ေျဖာင့္ခ်က္ကိုသက္ေသအျဖစ္ တင္ျပႏုိင္ခြင့္ရွိလာသည္။ အမႈစစ္ ေဆးေသာ ပုလိပ္အရာရွိတစ္ဦးကိုေျပာသည့္ထြက္ခ်က္ႏွင့္ တရားခံကိုျပန္၍အေရးမယူရဆိုေသာ စည္း ကမ္းခ်က္ကိုလည္း ပုဒ္မ ၁၄အရ ပယ္ဖ်က္ထားလုိက္သည္။ ဤသို႔အားျဖင့္ တရားလိုဘက္က (က) တ ရားခံသည္ ပုလိပ္ေရွ႕၌ ေျဖာင့္ခ်က္ေပးသည္ဟုျဖစ္ေစ၊ (ခ) တရားခံသည္ အမႈစစ္ေဆးေနစဥ္အတြင္း မည္သို႔မည္ပံု ထြက္ဆိုသြားသည္ဟု သတ္ေသတင္ျပႏုိင္သည္။
ဤသို႔ေသာ သက္ေသတရားမဝင္ေရး အတြက္ ကန္႔သတ္ခ်က္တို႔မွာ (က) တရားခံ ထြက္ဆိုခ်က္ေပးသည္ဆိုေသာအခါ ပုလိပ္အခ်ဳပ္အ ေႏွာင္အတြင္းက ေပးျခင္မဟုတ္ေစရ၊ (ခ) ပုလိပ္ကၿခိမ္းေျခာက္ျခင္း၊ မတရားၾသဇာသံုးျခင္း မဟုတ္ေစ ရတို႔ပင္ ျဖစ္ေပသည္။ ပုလိပ္တို႔သံုးေနက် လွည့္ကြက္မွာ တရားခံ၏ထြက္ဆိုခ်က္မရေသးမခ်င္း ဖမ္း ဆီးျခင္းမျပဳေသာ လွည့္ကြက္ျဖစ္၍ တရားခံတစ္ဦးအဖို႔ ပုလိပ္က ၿခိမ္းေျခာက္ပါသည္၊ မတရားၾသဇာ သံုးပါသည္ဆိုသည္ကို သက္ေသျပရန္မွာလည္း အလြန္ခက္ခဲေသာ အလုပ္ျဖစ္သည္။ ေထာင္က်သြား ေသာ အမႈေပါင္းမ်ားစြာ စစ္ေဆးခဲ့ဖူးပါသည္ဟူေသာ မွတ္ခ်က္ကိုရယူလိုသည္။ မူမရွိေသာအခ်ဳိ႕ပုလိပ္ စစ္ေဆးေရး အရာရွိတို႔ လက္တြင္ ဤဥပေဒသည္ အႏၱရာယ္မ်ားေသာ အာဏာမ်ားျဖစ္ေလသည္။ ပုလိပ္အေျပာႏွင့္ တရားခံ အေျပာဟူ၍သာ ရွိေပေတာ့မည္။
ၿဗိတိသွ် တရားစီရင္ေရးစနစ္သည္ ဂ်ပန္ကင္ေပတိုင္စနစ္ႏွင့္တူလာၿပီဟု ယခင္က ကၽြန္ေတာ္ေျပာခဲ့ၿပီ။ တစ္ထပ္တည္းတူေနပါၿပီ။ အေၾကာင္းမွာမူ ဤဥပေဒျပင္ဆင္ခ်က္တို႔ေၾကာင့္ ျပည္သူလူထုမွာ မူမရွိ ေသာ ပုလိပ္အရာရွိ တို႔ႏွင့္ ကလဲ့စားေခ်လိုၾကေသာ တရားသူႀကီးတို႔၏ႏွိပ္စက္ညႇဥ္းပမ္းမႈကို အခ်ိန္မေရြး ခံရရန္ အကာအကြယ္ကင္းမဲဲ့ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ေလသည္။ ခ႐ိုင္အမ်ားအျပားတြင္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဘက္က တရားစီရင္ေရး ဘက္သို႔ ဝင္ေရာက္စြက္ဖက္ေနမႈ အေျမာက္အျမားရွိသည္ကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔မသိ သည္မဟုတ္။ ဤဥပေဒတို႔မွာ အေရးေပၚကာလအတြက္ ယာယီမွ်သာျဖစ္ပါသည္ဟု ျငင္းခံုၾကလိမ့္ မည္။
သို႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္တို႔တုိင္းျပည္တို႔၌ တုိက္ခုိက္မႈမ်ားရပ္စဲသြားၿပီးေနာက္ လြတ္လပ္မႈမ်ားတိုးပြား ရရွိ လာေနပါလ်က္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔တုိင္းျပည္တြင္ အေရးေပၚကာလဟုအေၾကာင္းျပ၍ ျပည္သူလူထုထံမွ လြတ္လပ္မႈတုိ႔ကို ႐ုပ္သိမ္းခဲ့ေလသည္။ ၿဗိတိသွ်တုိ႔သည္ ဗမာျပည္ကိုကယ္တင္ရန္ ေစတရာေကာင္း ႏွင့္ ျပန္လာျခင္းျဖစ္ပါသည္ဟု ပါလီမန္မွတစ္ဆင့္ႏွင့္ ထိပ္ဆံုးပုဂၢဳိလ္တုိ႔မွတစ္ဆင့္ ေျပာၾကားခဲ့ပါသည္။ ဤအေရးေပၚဥပေဒမ်ား၊ စီးပြားေရးပ႐ိုဂ်က္မ်ားမွာ သူတို႔၏ေကာင္းေသာေစတနာမ်ားပင္ ျဖစ္ပါသ ေလာ။ ဗမာျပည္၏လူဦးေရ ၁၇-သန္းအနက္ လူ ၁၇-ေယာက္ေလာက္သာ နားလည္ႏုိင္ေသာစကား ျဖင့္ ဥပေဒအရာဆိုသည္မွာ နက္နဲ႐ႈပ္ေထြးလွပါသည္ဟု လွီးလႊဲေျပာေန၍ အက်ဳိးထူးမည္မထင္ပါ။
ဤ ေနရာ၌ ပထမအႀကိမ္က်င္းပခဲ့ေသာ လူထုအစည္းအေဝးက သူတုိ႔စီမံကိန္းမ်ား၊ ပ႐ိုဂ်က္မ်ားကို ေၾက ညာရန္ႏွင့္ ယင္းတို႔ကို ျပည္သူ႔ဆႏၵအား စံုစမ္းတုိင္ပင္ၿပီးမွ အတည္ျပဳရန္ ေတာင္းဆိုေသာအခါ "ကၽြန္ ေတာ္တို႔ ေလထီးႏွင့္ဆင္း၍ ခင္ဗ်ားတို႔ႏွင့္မတုိင္ပင္ႏုိင္ခဲ့ပါ"ဟု ဆင္ျခင္ေပးၾကျပန္သည္။ ဤသို႔ေသာ ေျပာဆိုမႈတို႔သည္ သူတို႔၏ဂုဏ္သိကၡာျမင့္မားလာေစလိမ့္မည္မဟုတ္။ ၿဗိတိသွ်ဆန္႔က်င္ေရး စိတ္ဓာတ္ ကိုသာ တုိးပြားေစလိမ့္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း အာဏာကိုင္စြဲထားသူမ်ားအား သတိေပးလိုပါသည္။
ဤနည္းအားျဖင့္ ၿဗိတိသွ်အစိုးရက ဗမာျပည္တြင္းသို႔ စီးပြားေရးဖက္ဆစ္စနစ္သြတ္သြင္းလာရန္ ႀကံ စည္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ဤနည္းအားျဖင့္ တရားဥပေဒအကာအကြယ္ျဖင့္ အတင္းထိုးသြင္းရန္ ႀကံစည္ျခင္း ျဖစ္သည္။ သို႔ျဖစ္၍ ဘုရင္ခံက တစ္ဦးခ်င္းအုပ္ခ်ဳပ္ရမည္ဟု ဆိုလိုျခင္းျဖစ္သည္။ တရားဥပေဒအရဆို လွ်င္ ဘုရင္ခံ သည္ ဗမာျပည္၏အာဏာရွင္ပင္ျဖစ္ေတာ့သည္။
ဤသည္ပင္ ဘုရင္ခံႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔၏သေဘာကြဲလြဲခ်က္ျဖစ္သည္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔က မျဖစ္ႏိုင္သည္ ကို ေတာင္းဆိုေနသည္မဟုတ္၊ သူကိုယ္တိုင္က ေျပာၾကားခဲ့ဖူး သည့္အတုိင္းႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔လို႔အေျခ အေနမ်ဳိးတြင္ ၾကားျဖတ္အစိုးရဆိုသည္မွာ ရွိရသည့္ အတုိင္း အဓိကႏိုင္ငံေရးအဖြဲ႕တို႔၏ ကိုယ္စားလွယ္ မ်ားျဖင့္ အမႈေဆာင္အဖြဲ႕ဖြဲ႕ရန္ ေတာင္းဆို ေနၾကျခင္း သာျဖစ္သည္။ ဤအမႈေဆာင္အဖြဲ႕သည္ ဥပေဒ အရ ျပည္သူလူထုထံ စုေပါင္း တာဝန္ ယူေသာ စနစ္ က်င့္သံုးခြင့္ ရွိရန္ ေတာင္းဆိုေနၾကျခင္းသာျဖစ္သည္။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔မူလေတာင္းဆိုခ်က္မ်ားျဖစ္ေသာ ဗမာအမ်ဳိးသားခ်ည္းသာ ပါဝင္သည့္ အာဏာကုန္ရွိ သည့္ အမ်ဳိးသားအစိုးရဖြဲ႕စည္းေပးေရး ေတာင္းဆိုခ်က္ႏွင့္စာလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔မ်ားစြာ ေလွ်ာ့ေပးထား ပါသည္။ အေရးႀကီး ေသာ ဌာနမ်ားျဖစ္သည့္ ကာကြယ္ေရး၊ ႏုိင္ငံျခားေရး၊ နယ္စပ္ေဒသ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး တုိ႔ကို ဘုရင္ခံ လက္တြင္ပင္ထားရန္ႏွင့္ ဘုရင္ခံေရြးခ်ယ္ခန္႔အပ္သည့္ ဗမာကိုယ္စားလွယ္ ၿဗိတိသွ် ကိုယ္စားလွယ္ တို႔ကိုပင္ လက္ခံရန္ ကၽြန္ေတာ္တို႔သေဘာတူသည္။
အလြန္အေရးႀကီးေသာဌာနတစ္ခု ျဖစ္သည့္ ဘ႑ာေရးဌာနကိုပင္ ဘုရင္ခံခန္႔အပ္သူအားေပးရန္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မတြန္႔တိုပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ၏တစ္ခုတည္းေသာ ေတာင္းဆိုခ်က္မွာ တုိင္းျပည္ကို အုပ္ခ်ဳပ္ရန္ သူတစ္ဦးတြင္သာ တာဝန္ရွိသည္မွာ တရားဥပေဒအရ မွန္ကန္ေသာ္လည္း ထံုးတမ္းစဥ္လာအရ သူ႔အုပ္ခ်ဳပ္မႈ ကို ဒီမိုကေရစီက်ေစရန္ ေတာင္းဆိုျခင္းသာျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အမည္သြင္းသူ ကိုသာ ျပည္ထဲေရးဌာနေပးရမည္ ဟူေသာ စည္းကမ္းခ်က္တစ္ခု ထပ္ထည့္ထားသည္။
ဤစည္းကမ္းခ်က္ထည့္ထားျခင္းမွာ ရန္ညႈိး ေၾကာင့္၊ ကလဲ့စားေခ်လိုေသာေၾကာင့္၊ ယုတ္မာေသာ ရည္ရြက္ခ်က္ ေၾကာင့္မဟုတ္။ ဤစည္းကမ္းခ်က္ ထည့္ရျခင္းမွာ ဂ်ပန္ျပည္သို႔ ေစလႊတ္ေသာ အေမရိကန္ သံအမတ္ႀကီး ဂ်ဳိးဇက္ဂ႐ူးေျပာဖူးသကဲ့သို႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ လူပုဂၢဳိလ္ရာထူးအရ စိုးရိမ္ေသာေၾကာင့္မဟုတ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔တုိင္းျပည္တြင္ ျဖစ္ခဲ့ဖူး ေသာ အစဥ္အလာမ်ားေၾကာင့္သာျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔အဆိုမွာ အားလံုး ေတြ႕ျမင္ၾကသည့္အတုိင္း အလြန္ပင္မွ်တေသာ အဆိုျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ဘုရင္ခံက အေၾကာင္းတစ္စံုတစ္ရာေၾကာင့္ ထိုအဆိုကို လက္ခံႏိုင္ျခင္းမရွိ။
ဤတြင္ လိပ္ခဲတည္းလည္းျဖစ္ေနၾကသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာ မ်ားစြာအေွလွ်ာ့ေပးခဲ့ သည္မွာလည္း ကၽြန္ေတာ္ တုိ႔မွာ အားနည္းေသာေၾကာင့္မဟုတ္။ လြန္ခဲ့ေသာ သံုးႏွစ္ေက်ာ္ကာလအ တြင္း မ်ားစြာ ပ်က္စီးဆံုး႐ႈံးျခင္း ခံခဲ့ရၿပီးသည့္အတြက္ အခက္အခဲႏွင့္ေတြ႕ေနရသည့္ ဤအခ်ိန္မ်ဳိးတြင္ အပ်က္သေဘာလုပ္ငန္းမ်ဳိး မလိုအပ္ဟု ကၽြန္ေတာတုိ႔ ယူဆေသာေၾကာင့္သာျဖစ္သည္။ ဘုရင္ခံသည္ အေရးပါေသာ ကိစၥမ်ားကို ဥပေဒအရ ခ်ဳပ္ကုိင္ထား႐ံုမက ကာကြယ္ေရး၊ ဘ႑ာေရးစေသာ အေရးပါ သည့္ ဌာနမ်ားကိုပါ ခ်ဳပ္ကိုင္ထားမွန္းသိပါလ်က္ ဤအနည္းဆံုး ေတာင္းဆိုခ်က္ကိုသာ ေတာင္းဆိုခဲ့ သည္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔တုိင္းျပည္၏လြတ္လပ္ေရးႏွင့္ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရးအတြက္ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ေဆာင္ရြက္လိုေသာ ဆႏၵကိုျပသလိုေသာေၾကာင့္သာျဖစ္သည္။
သို႔ေသာ္ ဤအတုိင္းျဖစ္မလာ၊ အာ ဏာလက္ဝယ္ထားသူမ်ားသည္ လွပေသာသေဘာထားတို႔ကို လွ်ာဖ်ား ကေလးျဖင့္သာ ေျပာဆိုေနၾက ၿပီး တုိင္းျပည္တြင္ စီးပြားေရးဖက္ဆစ္စနစ္ ထူေထာင္ရန္ ႀကဳိးပမ္း ေနၾကသည္။ သူတို႔သည္ တကယ့္ ျဖစ္ရပ္တို႔ကို မၾကည့္မျမင္ဘဲ တုိင္းျပည္၏အမ်ားဆႏၵကို ေျပာင္ေျပာင္ တင္းတင္း ဆန္႔က်င္ေနရၾက သည္။ ကမာၻအႏွံ႔အျပားတြင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔အေၾကာင္း ပုတ္ခတ္ ေနၾကသည္။ စဥ္းစား၍ ရသမွ်ေသာ နည္းလမ္းတို႔ျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔အင္အားကို ၿဖဳိခြင္းေနၾကသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို အေသးအဖြဲ ရန္စမႈမ်ား ကို အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ ျပဳလုပ္ေနၾကသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကား ရန္ဖက္ ၿပဳိင္လိမ့္မည္မဟုတ္။ ကၽြန္ ေတာ္တို႔သာ အဆံုးကလွ်င္ ႏိုင္ရမည္ကို ကၽြန္ေတာ္တုိ႔သိသည္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔အင္အားကို ကၽြန္ေတာ္ တို႔သိသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ဆြေပးေနစရာမလို။ ကၽြန္ေတာ္တို႔သည္ ကၽြန္ေတာ္တို႔၏အခ်ိန္ဇယားအ တုိင္း ျပည္သူလူထုအား အလိုအပ္ေသာ ဆံုး႐ံႈးနစ္နာမႈမ်ားမျဖစ္ေစရဘဲ လြတ္လပ္ေရးဆီကို ခ်ီတက္ မည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔စဥ္းစားေနေသာ ျပႆနာမွာ ဤျပႆနာမ်ား ပင္ျဖစ္သည္။ ဘုရင္ခံက အမွန္တရား ကို ေရွာင္တိမ္း၍ ပရိယာယ္ႂကြယ္ဝလိုက ႂကြယ္ပါေစ။ ႏုိင္ငံေရး ေျပာက္က်ား နည္းပရိယာယ္ႏွင့္ စီးပြား ေရးဖက္ဆစ္စနစ္ မဟာေသနဂၤဗ်ဴဟာကို က်င့္သံုးလိုပါက က်င့္သံုး ပါေစ၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာ မတုန္လႈပ္။ သူ၏ႏုိင္ငံေရးေျပာက္က်ားနည္း ပရိယာယ္မွာ က်ဆံုးရမည္ သာျဖစ္သည္။ ေျပာက္က်ားနည္း ေအာင္ ျမင္ရန္မွာ ျပည္သူလူထု၏ ေထာက္ခံမႈသာျဖစ္၍ သူကား ျပည္သူ႔ ေထာက္ခံမႈကို ရလည္းမရ၊ ရလည္း မရႏိုင္။
သို႔ျဖစ္လွ်င္ ကၽြန္ေတာ္တို႔လုပ္ငန္းစဥ္မွာ အဘယ္နည္း။ ယင္းလုပ္ငန္းစဥ္တုိ႔ကို မည္သို႔အေကာင္အ ထည္ေဖာ္မည္နည္း။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရည္မွန္းခ်က္မွာ ကိုယ္ပုိင္ျပ႒ာန္းခြင့္ျဖစ္၍ ဤရည္မွန္းခ်က္ေအာင္ ျမင္ေရး အတြက္ ၿဗိတိသွ်အစိုးရထံ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတာင္းဆိုထားခ်က္မွာ အရြယ္ေရာက္သူတိုင္း မဲေပး ေသာ ေရြးေကာက္ပြဲျဖင့္ တုိင္းျပည္ျပဳလႊတ္ေတာ္ဖြဲ႕စည္းေရးျဖစ္ေၾကာင္း အားလံုးသိၾကၿပီး ၾကားျဖတ္ ကာလ အတြင္း အမ်ဳိးသားအစိုးရဖြဲ႕၍ ဤအမ်ဳိးသားအစိုးရက ဗမာျပည္သူလူထုလက္္ထဲသို႔ အာဏာလႊဲ ေျပာင္းေပးေရး အတြက္ လိုအပ္သည္ဟု ယူဆေသာ အစီအမံအားလံုးကို ၿဗိတိသွ်အစိုးရႏွင့္ဆက္သြယ္ ေဆာင္ရြက္ ႏုိင္ေသာ အာဏာရွိေစရန္ျဖစ္သည္။
သို႔ေသာ္ ၿဗိတိသွ်အစိုးရကမူ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို အကန္႔ အသတ္မရွိေသာ ကာလအဆံုး၌ ဒိုမီနီယံအဆင့္အတန္းျဖစ္ေသာသူတို႔၏ ေလာကနိဗၺာန္ေပးပါမည္ဟု ဝိုးတိုးဝါးတား ကတိေပးထားေသာ စကၠဴျဖဴ စာတမ္းကိုသာေပးခဲ့သည္။ ယခု ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေတာင္းဆို ခ်က္တို႔ကို ၿဗိတိသွ် အစိုးရက မလုိက္ေလ်ာပါက ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ဘာလုပ္ၾကမလဲဟု ေမးစရာရွိလာသည္။ ေရြးေကာက္ပြဲ က်င္းပမေပးလွ်င္ ဘာလုပ္ၾကမလဲ။ ၿဗိတိသွ်အစုိးရက ဆႏၵသာရွိခဲ့ပါလွ်င္ ေရြးေကာက္ပြဲ ကို ေဆာလ်င္စြာ ျပဳလုပ္ မေပးႏုိင္စရာ အေၾကာင္းမရွိ။ လိုအပ္ေသာ ျပင္ဆင္မႈတို႔ကို ေျခာက္လအတြင္း အၿပီးလုပ္ႏုိင္သည္။ မၿပီးႏိုင္ဟု ၿဗိတိသွ်အစိုးရက ဆိုလာပါက သက္သက္မဲ့ ဆင္ျခင္ေပးေနျခင္းသာ ျဖစ္လိမ့္မည္။
ေရြးေကာက္ပါဲအတြက္ ျပင္ဆင္စရာဘာမွမလုိပါ။ မဲဆႏၵရွင္စာရင္းသာလွ်င္ ျပဳလုပ္ရန္လို ပါသည္။ ေရြးေကာက္ပြဲလုပ္ႏုိင္ရန္အတြက္ လံုေလာက္ေသာ လမ္းပန္းဆက္သြယ္မႈလည္းရွိေနပါသည္။ ယခင္အခါ မ်ားက လမ္းပန္းဆက္သြယ္မႈ အေျခအေန ယခုထက္ဆိုးဝါးေနသည့္အၾကားမွ ေရြးေကာက္ ပြဲမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့ဖူး ပါသည္။ မဲဆႏၵေပးပုိင္ခြင့္ရွိသူ စာရင္းကိုလည္း လြယ္ကူစြာပင္လုပ္ႏုိင္ပါသည္။ ဤ ကိစၥ အေၾကာင္း လည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ေျပာခဲ့ဖူးပါၿပီ။ ဤကြန္ဂရက္တြင္လည္း ထပ္မံတင္ျပပါဦးမည္။ ကၽြန္ေတာ္ တို႔ ထပ္ေျပာရန္မလိုပါ။ အျခားသူမ်ားေျပာၿပီးခဲ့ပါၿပီ။ မဲဆႏၵရွင္စာရင္းကို ေျခာက္လအတြင္း အၿပီး လုပ္ႏုိင္ပါသည္။ ယခင္အခါမ်ားကလည္းေကာင္း၊ အျခားေဒသတို႔တြင္လည္းေကာင္း ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ခဲ့ၾကပါၿပီ။ အျခားဘာျပင္ဆင္ရန္လိုပါသလဲ။ တရားမွ်တလြတ္လပ္ေသာ ေရြးေကာက္ပြဲက်င္းပႏိုင္ မည့္ အေျခအေန မ်ား ဖန္တီးေပးရန္လိုပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သေဘာတူပါသည္။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔က ေတာ့ ကဖ်က္ယဖ်က္လုပ္မည္မဟုတ္ပါ။ "တုိင္းျပည္မွာ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈရွိရမည္" မွန္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ တုိင္းျပည္တြင္ ယခင္ကလည္း ရွိခဲ့ေသာ၊ ယခုလည္းရွိေနေသာ ၿဗိတိန္ျပည္အပါအဝင္ အျခားတုိင္းျပည္ တို႔တြင္လည္းရွိေနေသာ ဓားျပမႈ အနည္းအက်ဥ္းမွအပ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈရွိသည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ဆိုခ်င္ပါသည္။ အေရွ႕တုိင္းတြင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏုိင္ငံသည္ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈအရွိဆံုးပင္ျဖစ္သည္။ ဤသို႔ရွိပါလ်က္ႏွင့္ ေရြး ေကာက္ပြဲ က်င္းပမေပးလွ်င္ေကာ၊ ထိုအခါ သမုိင္းျဖစ္စဥ္၏ယုတိၱတရားက ကၽြန္ေတာ္ တို႔ အတြက္ ဆံုး ျဖတ္ေပးလိမ့္မည္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ျပည္သူအကူအညီႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ျပည္ကို ျပန္လည္ထူေထာင္ပါ မည္။
ဤကြန္ဂရက္ တြင္ လုပ္ငန္းစဥ္အၾကမ္းတစ္ခု ကၽြန္ေတာ္တို႔တင္ျပပါမည္။ ဤလုပ္ငန္းစဥ္အ ေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ္ မေျပာလိုေတာ့ပါ။ အနည္းငယ္သာေျပာလိုပါသည္။ လုပ္ငန္းစဥ္မွာ အေတာ္အတန္ ျပည့္စံု ေသာ လုပ္ငန္းစဥ္ျဖစ္ေသာ္လည္း ဤလုပ္ငန္းစဥ္အတြက္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ပထမပိုင္းတြင္ ရည္မွန္း ခ်က္အလြန္အကၽြံထား၍ မျဖစ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔သည္ သင့္တင့္ေသာေနရာမွ အစျပဳ၍ တစ္ျဖည္းျဖည္း ဖြံ႕ ၿဖဳိးက်ယ္ ျပန္႔လာေစရမည္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔လုပ္ငန္းကို သူ႔အစီအစဥ္ႏွင့္သူ လုပ္၍ သက္သာေခ်ာင္ခ်ိေရး၊ ေထာက္ပံ့ေရး၊ သယ္ယူပို႔ေဆာင္ေရး၊ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရး၊ ၿငိမ္ဝပ္ပိျပားေရး၊ ပညာေရး၊ အိုးအိမ္ ျပန္လည္ ထူေထာင္ေရး၊ ျပည္သူ႔က်န္းမာေရးတုိ႔မွစ၍ တစ္စတစ္စ တိုးတက္ေဆာင္ရြက္သြားရမည္။ ကၽြန္ေတာ္ တို႔ ေအာင္ျမင္မႈအတြက္ လိုအပ္ေသာအခါတိုင္းႏွင့္ ျဖစ္ႏုိင္ေသာအခါတိုင္းတြင္ ပူးေပါင္း ေဆာင္ရြက္ေရး ဆိုေသာ အေျခခံမူကို က်င့္သံုးၾကရမည္။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေရြးေကာက္ပြဲေတာ့ က်င္းပေပးၿပီး တုိင္းျပည္ျပဳ လႊတ္ေတာ္ဖြဲ႕မေပးလွ်င္ ဘယ္လိုလဲ၊ ကၽြန္ေတာ့္ အျမင္မွာ တိုင္းျပည္ျပဳလႊတ္ေတာ္မွာ မုိးေပၚမွက်လာမည္မဟုတ္။ ျဖစ္ရပ္ျဖစ္စဥ္တို႔အရ ေပၚ ထြက္ရမည္ သာျဖစ္သည္။ သို႔ျဖစ္၍ ေရြးေကာက္ပြဲက်င္းပေပးလွ်င္ ျပည္သူတုိ႔၏အကူအညီျဖင့္ ေရြး ေကာက္ပြဲ တြင္ အႏုိင္ရေအာင္လုပ္ၿပီး ၿဗိတိသွ်အစိုးရအား ကၽြန္ေတာ္တို႔လိုလားခ်က္မ်ားကို ေပးရန္၊ မေပးက မေပးသည့္အေလ်ာက္ ျဖစ္ေပၚလာမည့္ဂီတသံကို နာခံရန္ အၾကပ္ကိုင္ရမည္။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ျပည္သူတုိ႔၏ကံၾကမၼာကို ဖန္တီးႏုိင္မည့္ တရားဝင္ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ေသာ အခြင့္အေရး မ်ား မရရွိပါလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဘာသာ ကၽြန္ေတာ္တို႔အာဏာရရွိေရး၊ လြတ္လပ္ေရးအတြက္ ျပန္လည္ ထူေထာင္သြား မည္။ ဤသို႔ဆိုျခင္းအားျဖင့္ အခ်ဳိ႕လိုလားေနၾကသည့္ စင္ၿပဳိင္အစိုးရထူေထာင္ေရးဟူေသာ တိုးတက္မႈ မရွိသည့္ သေဘာတရားကို က်င့္သံုးမည္ဟု ဆိုလိုျခင္းမဟုတ္။ ဤနည္းမွာ အႏုျမဴဗံုးထက္ အင္အား ႀကီးမားေသာ တစ္ခဲနက္ေသာ ျပည္သူ႔ေသနဂၤဗ်ဴဟာႏွင့္ နည္းပရိယာယ္ျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျပည္သူလူထုသည္ သူတို႔၏တည္ေဆာက္ႏုိင္မႈ စြမ္းအားႏွင့္ သမုိင္းတြင္ပါဝင္ရမည့္ အခန္းကို ေကာင္း စြာသေဘာေပါက္စြာႏွင့္ စုစည္းစည္း႐ံုးမိၿပီဆိုလွ်င္ ဤျပည္သူတို႔၏ထုိးစစ္ကို မည္မွ်ႀကီးမားေသာ အသက္မရွိသည့္ ႐ုပ္ဝတၳဳအင္အားကမွ ခုခံႏုိင္စြမ္းရွိေတာ့မည္မဟုတ္။
(၄)
ဤကိစၥႏွင့္တစ္ဆက္တည္း ႏိုင္ငံတြင္းရွိ ျပည္သူအားလံုးကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ အမ်ဳိးသားပန္းတုိင္အေရာက္ ခ်ီတက္ေရးအတြက္ စုစည္းစည္း႐ံုးရမည့္ တာဝန္အေၾကာင္းေျပာရန္ လိုအပ္လာပါသည္။ ပထမဆံုး ေဆာင္ရြက္ရမည့္ကိစၥကား အမ်ဳိးသားညီညြတ္ေရးပင္ျဖစ္သည္။ ယေန႔ အမ်ဳိးသားညီညြတ္ေရးကို သ႐ုပ္ေဆာင္သည့္ (ဖဆပလ)အဖြဲ႕ႀကီးရွိၿပီ။ ဤအဖြဲ႕ႀကီးကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ပိုမိုသိပ္သည္း ဖြံ႔ၿဖဳိးေအာင္၊ စနစ္တက်ျဖစ္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ရမည္။ အဖြဲ႕ႀကီးအား ဖဲြ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္မည့္ ပံုသ႑ာန္ႏွင့္ ပိုမိုေကာင္း မြန္တိုးတက္ေစမည့္ အစီအစဥ္တုိ႔ကို ကၽြန္ေတာ္တို႔အႀကံေပးတင္ျပခဲ့ၿပီ။ သို႔ေသာ္ ဤေနရာ၌ အမ်ဳိး သားညီညြတ္ေရးဆိုသည္မွာ ဘာျဖစ္သည္၊ ဘယ္လိုပံုသ႑ာန္ရွိရမည္ဆိုသည့္အေၾကာင္းကို ေဆြးေႏြး လိုပါသည္။ အမ်ဳိးသားညီညြတ္ေရးဆုိသည္မွာ ထိပ္ပိုင္းညီညြတ္ေရးကိုသာ ဆိုလိုျခင္းမဟုတ္။ လူမ်ဳိးမ ေရြး၊ ဘာသာမေရြး၊ က်ားမမေရြး၊ ဂုိဏ္းဂဏပါတီမေရြး၊ အမ်ဳိးသားတာဝန္ႏွင့္ အမ်ဳိးသားရည္မွန္းခ်က္ မ်ားအတြက္ အေျပာႏွင့္သာမဟုတ္။ အလုပ္တြင္ပါ ညီညႊတ္ေသာ ညီညြတ္ေရးကို ဆိုလိုျခင္းျဖစ္သည္။
ညီညြတ္ေရးပံုသ႑ာန္ႏွင့္ပတ္သက္၍ကား ပါတီအားလံုးသည္ မိမိတို႔၏ပါတီတို႔ကို အမ်ဳိးသားအဖြဲ႕ႀကီး ႏွင့္ လံုးဝပူးေပါင္းပစ္ရမည္ဟူေသာ အယူအဆမ်ဳိးလည္းရွိသည္။ ဤအယူအဆမ်ဳိးရွိသူမ်ား၏ ပါတီမ်ား တည္ရွိေနက အမ်ဳိးသားလႈပ္ရွားမႈႀကီး၏အင္အားေလ်ာ့ပါးစရာရွိသည္ဟု တကယ္ပင္စိုးရိမ္ေနၾက သည္။ သို႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဤျပႆနာကို လက္ေတြ႕ျပႆနာအျဖစ္ ခ်ဥ္းကပ္ရန္လိုသည္။ ပါတီ ဆိုသည္မွာ ကၽြန္ေတာ္နားလည္ထားသလုိ ေလာေလာဆယ္ျပႆနာမ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍ အယူအဆတူ ၾကသူ အလုပ္သမားျဖစ္ေစ၊ လယ္သမားျဖစ္ေစ၊ အျခားလူတန္းစားျဖစ္ေစတို႔၏ တိက်ေသာ အက်ဳိးစီး ပြားကို ကုိယ္စားျပဳၾကသူတို႔၏ေပါင္းစည္းထားရာျဖစ္သည္ဆုိပါမူ ဤပါတီမ်ားကို ဖ်က္သိမ္းလုိက္သည္ ဆိုေစကာမူ လက္ေတြ႕တြကင္ ဆက္လက္တည္ရွိေနမည္သာ ျဖစ္ေလသည္။
အေရးႀကီးသည့္ အခ်က္ မွာ သူတို႔တည္ရွိသင့္ မတည္ရွိသင့္ဆိုေသာ အခ်က္မဟုတ္ဘဲ သူတို႔က အမ်ဳိးသားအက်ဳိးစီးပြားႏွင့္ ဆန္႔က်င္သည့္ ပါတီေရးလုပ္ငန္းမ်ား မျပဳလုပ္ၾကေရးသာျဖစ္သည္။ အမ်ဳိးသား ျပႆာနာ တုိင္းတြင္ သူတို႔သည္ ဂိုဏ္းဂဏစိတ္ကင္းရွင္းစြာျဖင့္ အတူတကြ တညီတညြတ္တည္း လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္ၾကဖုိ႔ လိုသည္။ ပါတီအေနႏွင့္ သူတို႔၏ လုပ္ရမည့္လုပ္ငန္းမွာ ယခုကြန္ဖရင့္ကဲ့သို႔ေသာ အမ်ဳိးသားအဖြဲ႕အ စည္းႀကီး၏ကိုယ္စားလွယ္မ်ားအား သူတို႔အေတြးအေခၚကို လက္ခံလာေအာင္ ႀကဳိးပမ္းေရးသာျဖစ္ ေလသည္။ တစ္နည္းအားျဖင့္ဆိုေသာ္ သူတို႔အခန္းမွာ ပညာေပးေရးအခန္းသာျဖစ္၍ ပါတီလုပ္ငန္း ေဆာင္ရြက္ေရး အခန္းမျဖစ္ေစရ။
ဤသို႔သာ ျဖစ္ပါလွ်င္ ပါတီမ်ားတည္ရွိေန၍ ကၽြန္ေတာ္တို႔အဖြဲ႕အ စည္းႀကီး အင္အားနည္းသြားလိမ့္မည္ မဟုတ္။ ဤနည္းအားျဖင့္ ပိုမို၍ျမင့္မားေသာ ညီညြတ္ေရး ပံု သ႑ာန္တစ္ခုအျဖစ္ တစ္ခဲနက္ ဖြံ႕ၿဖဳိး တိုးတက္ ႏိုင္ေစလိမ့္မည္။ ဤသည္သာလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ အေျခခံလုပ္ငန္းတစ္ခုျဖစ္သည္။
ထုိ႔ေနာက္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဝါဒျဖန္႔ခ်ီေရး၊ စည္း႐ံုးေရး၊ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရးတုိ႔ႏွင့္ပတ္သက္ေသာ ေျမာက္ျမားစြာေသာ ျပႆနာမ်ားကို ကိုင္တြယ္ရမည္။ ဤကိစၥမ်ားကို ေဆာင္ရြက္ႏုိင္ရန္အတြက္ တုိင္း ျပည္ အတြက္ တာဝန္ယူလိုစိတ္ရွိေသာသူ၊ တာဝန္ယူရန္ အရည္အခ်င္းရွိေသာသူ၊ စီမံတတ္သူ၊ လုပ္ ငန္း အေကာင္အထည္ေဖာ္တတ္သူ၊ လုပ္ငန္းအေကာင္အထည္ေဖာ္မည့္ သူမ်ားအား ေလ့က်င့္ေပးႏုိင္ သူမ်ား ကၽြန္ေတာ္တို႔ လိုလားသည္။ တစ္နည္းအားျဖင့္ဆိုေသာ္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔မွာ ႏိုင္ငံေရးႏွင့္ စီးပြားေရး တာဝန္ မ်ား စီမံကိန္းခ်ေရး၊ ညႊန္ၾကားေရး၊ လုပ္ငန္းအေကာင္အထည္ေဖာ္ေရးအတြက္ ေကာင္းစြာ တည္ေဆာက ္ထားေသာ ဗဟိုဌာနခ်ဳပ္တစ္ခုရွိရမည္။
ဤကိစၥအတြက္ အရည္အခ်င္းျပည့္စံုေသာ ျပည္ သူမ်ားအနက္မွ မိမိတို႔၏လုပ္အားကို တိုင္းျပည္လက္သို႔ အပ္လိုေသာ ေစတနာ့ဝန္ထမ္းမ်ား အမ်ားအ ျပားလိုသည္။ သို႔ျဖစ္၍ ယခု ကၽြန္ေတာ္က စိတ္ဆႏၵရွိသူမ်ားသည္ ကၽြန္ေတာ္တို႔အဖြဲ႕ႀကီးတြင္ လာ ေရာက္တာဝန္ယူၾကပါရန္၊ ၎တု႔ိ၏ အမည္စာရင္းေပးသြင္းၾကပါရန္၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔လုပ္ငန္းေဆာင္ရြက္ ရာတြင္ ဘယ္လိုကူညီသည္၊ ဘယ္ေလာက္ ကူညီႏုိင္သည္ကို ေျပာၾကပါရန္ ဖိတ္ေခၚလုိက္ပါသည္။ သူတိ႔ု၏ေဆာင္ရြက္မႈတုိ႔ကို ေက်းဇူး တင္စြာျဖင့္ လက္ခံၿပီး တုိင္းျပည္အေနႏွင့္ ထာဝစဥ္သတိရေနလိမ့္ မည္သာ ျဖစ္သည္။
သို႔ေသာ္ ဤမွ်ႏွင့္မရေသး။ ဤဗဟိုဌာနခ်ဳပ္ႀကီးတြင္ ဝါဒျဖန္႔ခ်ိေရးလုပ္ငန္း၊ စည္း႐ံုးေရးလုပ္ငန္းႏွင့္ အျခားလုပ္ငန္းမ်ားလုပ္ရန္အတြက္ ေခတ္မီကိရိယာတန္ဆာပလာႏွင့္ နည္းစနစ္မ်ား လိုေသးသည္။ သို႔ ျဖစ္၍ ကၽြန္ေတာ္တို႔အဖို႔ ေနာက္ဆံုးႏွင့္ အေရးအႀကီးဆံုးေသာျပႆနာ၊ ရန္ပံုေငြဆိုေသာ ျပႆနာသို႔ ေရာက္လာသည္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔မွာ ရန္ပံုေငြေတာင္တင္းစြာွိရမည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာ ကုိယ့္ကုိယ္ကိုယ္ ေထာက္ပံ့ လာႏုိင္ေလာက္မည့္ ရန္ပံုေငြကိုရႏုိင္မည့္ နည္းလမ္းမ်ားကို ရွာရမည္ကေတာ့ အမွန္ပင္ျဖစ္ သည္။ သို႔ေသာ္ ေရွးဦးစြာ ဤအဖြဲ႕ႀကီးကို ရန္ပံုေငြေထာက္ပံ့ရန္မွာ ျပည္သူတို႔တာဝန္ျဖစ္သည္။ ဤအ ဖြဲ႕ႀကီး မွာ အမွန္အားျဖင့္ ျပည္သူတုိ႔အဖြဲ႕ႀကီးသာျဖစ္သည္။
ဤသည္တို႔မွာ ကၽြန္ေတာ္တု႔ိ ရင္ဆုိင္ေနၾကရေသာ တာဝန္မ်ားျဖစ္သည္။ သို႔ျဖစ္၍ ဤတာဝန္မ်ားကို ေအာင္ျမင္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ၾကစို႔ဟု ယခု ဖိတ္ေခၚလုိက္သည္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ကံၾကမၼာကို ကၽြန္ေတာ္ တို႔ဘာသာ ဖန္တီးႏိုင္စြမ္း၊ ဖ်က္ဆီးႏုိင္စြမ္းရွိသည္။ အဓိကအားျဖင့္ ကိုယ္၏တည္ေဆာက္မႈစြမ္းအားကို ကိုယ္သံသယမျဖစ္ၾကႏွင့္။ ဤစြမ္းအားမွာ ေတာင္မ်ားကိုလည္းေကာင္း၊ မိုးေကာင္းကင္ကိုလည္း ေကာင္း ေရႊ႕ေျပာင္းႏုိင္စြမ္းရွိသည္။ ကုိယ့္အင္အားကိုကိုယ္သိ၍ ၎အင္အားျဖင့္သမုိင္း၏ဘီးတို႔ကို စ နစ္တက် လည္ပတ္ေလေအာင္ ခုိင္ၿမဲစြာဆက္စပ္ေပးၿပီးေသာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ျပည္သူတို႔၏ ညီညြတ္ေသာ ဆႏၵႏွင့္ ဉာဏ္ပညာ တုိ႔ကို မည္သည့္မိုးေျမက ခုခံတားဆီးႏိုင္စြမ္းရွိပါမည္နည္း။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔မွာ စနစ္ က်ေသာ တိုးတက္မႈ အတြက္ ေဆာင္ရြက္ေနၾကၿပီျဖစ္သည္။ ျပည္သူလူထု၏စိတ္ေရာကိုယ္ပါ ပူးေပါင္း ေဆာင္ရြက္မႈ ျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔၏လြတ္လပ္ေရးကို ၿငိမ္းခ်မ္းစြာႏွင့္ေဆာလ်င္စြာရယူမည္ျဖစ္သည္။
ဆက္ရန္
.jpg)
.jpg)
