ပညာေရး ႏွင္႔ ဒီမိုကေရစီ

    လူတိုင္း ေနရာတိုင္းတြင္ ဒီမိုကေရစီ ဒီမုိကေရစီ ဟူ၍အသံမ်ား အားက်ယ္ေလာင္စြာ ၾကားရစျမဲ ျဖစ္ပါသည္။ဒီမိုကေရစီ ဆိုသည္မွာအမ်ား ျပည္သူ သေဘာဆႏၵျဖင္႔ ေရြးခ်ယ္ အုပ္ခ်ဳပ္ေစျခင္းလို႔ အဓိပၸယ္ အလြယ္ မွတ္ယူရပါမည္။ယခုမ်က္ေမွာက္ ေခတ္တြင္ ႏိုင္ငံအမ်ားအျပား သည္ဒီမိုကေရစီ ႏိုင္ငံမ်ားအျဖစ္သို႔အလွ်င္အျမန္ကူးေျပာင္းလာလွ်က္ရွိပါသည္။ဤအေၾကာင္းအခ်င္းအရာ ကို ၾကည္႔ခ်င္းအားျဖင္႔ ဒီမိုကေရစီ ဆိုသည္မွာ လူသားတို႔ လိုခ်င္မက္ေမာစရာထဲမွတစ္ခုျဖစ္သည္႔ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး နည္းစနစ္ တစ္ခု ျဖစ္သည္မွာ မျငင္းသာေပ။ထုိ႔အတူ ဒီမိုကေရစီ ဆိုသည္မွာ ျပည္သူတို႔ဆႏၵ
ကို အနည္းအမ်ား ခြဲျခား၍ စနစ္ရွိလွေသာ နည္းစနစ္ ဟု ဆိုခဲ႔ကာ ကၽြန္ေတာ္ တို႔သည္ျပည္သူလူထု ဆုိသည္႔အေၾကာင္းအျခင္းအရာ ကို ထည္႔သြင္းစဥ္းစား စရာ တစ္ခ်က္ျဖစ္လာပါသည္။
    ျပည္သူလူထုဆိုသည္႔စကားလံုးတြင္လူတန္းစားအေျမာက္အမ်ား စီးေျမာပါ၀င္ေနၾကေပသည္။ထုိ႔ႏွင္႔
အတူ၎ တို႔၏ အသိပညာ အတတ္ပညာ ဆိုင္ရာစသည္႔ကိစၥရပ္မ်ား ကို လည္း အသိတရား ျဖင္႔ သတိထားစဥ္းစားဖုိ႔လိုလာပါသည္။ၾကားျဖတ္၍ ေျပာရမည္ဆိုလွ်င္အခ်ိဳ႕ေသာသူမ်ားသည္ ဒီမိုကေရစီ ဆိုသည္မွာ လိုတရ နတ္ေရကန္တစ္ခု အလားမ်က္လံုးထဲ ျမင္ေယာင္ၾကည္႔ကာ ပံုေဖာ္ေနၾကသလားဟုပင္ ထင္မွတ္ရေလသည္ ။ကၽြန္ေတာ္ သိေသာ ဒီမိုကေရစီဆိုသည္မွာ"အခြင္႔အေရးဟင္းအိုးႀကီး "မဟုတ္ေပ ။ အမ်ားျပည္သူ ဆႏၵျဖင္႔ေရြးေကာက္တင္ေျမာက္သည္႔ အစိုးရႏွင္႔ တာ၀န္သိ တတ္ေသာျပည္သူတို႔ စည္း၀ါးက်က် ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ၾကသည္႔ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး စနစ္ဟု ဖြဲ႔ဆိုေသာ္ မွားအံံ႕မထင္ေပ။ထုိ႔ေၾကာင္႔ အစိုးရႏွင္႔ ျပည္သူတို႔သည္ ဟန္ခ်က္ညီၾကဖုိ႔လိုသည္။ထုိ႔ေၾကာင္႔ မဲဆႏၵေပးခြင္႔ရေသာ ျပည္သူသည္ မ်ားစြာအခရာၾကလာေပသည္။ျပည္သူတို႔သည္အေၾကာင္းအက်ိဳး၊အေကာင္းအဆိုးကို ေ၀ဖန္ပိုင္းျခားႏိုင္ေသာ အရည္အခ်င္းရွိရန္အထူးလိုအပ္ပါသည္။
            သုိ႔မွသာ လည္ပတ္ေနတဲ႔ပင္နယံ အသြားကဲ႔သို႔ ျပည္သူ နွင္႔ အစိုးရ ဟန္ခ်က္ညီၾကေပလိမ့္မည္။ သို႔မဟုတ္ပါလွ်င္ အစိုးရသည္မည္မွ်ပင္ေကာင္းေအာင္ လုပ္ေနေစကာမူ ဟန္ခ်က္မညီမွ်၍  ဗရုတ္သုတ္ခ ဒီမုိကေရစီ သာ ရၾကမည္ျဖစ္သည္။ထုိ႔ေၾကာင္႔ဒီမိုကေရစီ ထူေထာင္ေသာ ႏိုင္ငံရွိ  ႏိုင္ငံသားတုိင္းသည္  ရာခိုင္ႏႈန္း အမ်ားစု မွာ ပညာျဖင္႔ ဆင္ျခင္ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္စြမ္း ရွိဖုိ႔လိုသည္မွာ ပကတိ အရွိတရား ျဖစ္ပါသည္။ဒါ႔ေၾကာင္႔ ဘယ္ေလာက္ပဲ ဒီမိုကေရစီ လိုခ်င္ပါတယ္ ေျပာေျပာ ၊ ဘယ္ေလာက္ပဲ
ဒီမုိကေရစီ ရေနပါတယ္ ေျပာေျပာ ပညာမဲ႔ လက္ထဲက ဓာတ္လံုးဟာ သူ႔ကို ဆိုးက်ိဳးေပးမယ္႔ အဆိပ္လံုး တစ္လံုးပဲ ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။
          ဒါေၾကာင္႔ ႏိုင္ငံတစ္ခုမွာပညာေရးကိုအုတ္ျမစ္မခ်ပဲ ေခတ္မီတိုးတက္ေသာဒီမိုကေရစီ ႏိုင္ငံေတာ္ၾကီးဆီသုိ႔...
ဆိုသည္႔ ေၾကြေၾကာ္သံေတြဟာအဆန္မပါအသံသာျမည္တဲ႔သၾကၤန္အေျမာက္ကိန္းနည္းတူပဲ ျဖစ္သည္။
ဒါေၾကာင္႔ ေခတ္လူငယ္ေတြသည္ပညာကိုအပတ္တကုတ္ရွာေဖြၾကရန္၊လက္ဆင္႔ကမ္းၾကရန္ ေမတၱာရပ္ခံ
လိုပါသည္။ဒါျဖင္႔ ဆက္စပ္၍ ဟိုတေန႔ က ၈၈ ရဲ႕ ၂၅ ႏွစ္ေျမာက္ အခမ္းအနား ေန႔တြင္ ေက်ာင္းေနအရြယ္ကေလးမ်ားကို ဆိုင္းဘုတ္ကိုင္ တန္းစီးလွည္႔လည္ေနတဲ႔ ပံုမ်ားႏွင္႔ေတြ႔ရေတာ့ အေတာ္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိပါသည္။ ဘာေၾကာင္႔ ႏိုင္ငံေရးသမားလုိ႔ ေခၚတဲ႔ လူတစု ဟာ ေက်ာင္းေနအရြယ္ ကေလးေတြကို အသံုးခ်ေနပါသလဲ ။၀ါဒမိႈင္းတိုက္ေနပါသလဲ ကၽြန္ေတာ္ ျဖင္႔ စဥ္းစား၍ မရပါ။ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ား ႏိုင္ငံေရး လုပ္သည္ကို
မေ၀ဖန္လိုပါ.၊ သို႔ေသာ္ ေက်ာင္းေနအရြယ္ ကေလးမ်ားကို ျဖင္႔ စာကေလးသိုက္နဲ႔ သပြတ္အူ ဇာတ္ထဲ ဆြဲမထည္႔ေစခ်င္သည္မွာအမွန္ပင္ ျဖစ္ပါသည္။
    ယေန႔ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ မည္ကဲ႔သို႔ ျဖစ္ေနသနည္း ။ စဥ္းစားစရာ ျဖစ္ပါသည္.။ ဟိုႏိုင္ငံမွာ ဟိုအခြင္႔အေရး ရတယ္ ၊ဒီႏိုင္ငံမွာ ဒီအခြင္႔အေရး ရတယ္ ျဖင္႔ လက္ညိႈးထိုး၍  ညႊန္းဆိုၾကပါသည္။ အမွန္စစ္စစ္ ထုိႏိုင္ငံမ်ား၏  ဒီမိုကေရစီ သက္တမ္းကို သူတို႔ မသိၾကျခင္းလား ၊ မသိျခင္ေယာင္ ေဆာင္ေနျခင္းလား ကၽြန္ေတာ္မသိႏိုင္ေပ ။ သူကိုယ္သူ ဒီမိုကေရစီ ဘိုးေအႀကီးလို႔
ခံယူေနသည္႔ အေမရိကန္ သည္ပင္ဤအေျခအေနမ်ိဳးေရာက္ရန္  ဆယ္စု ႏွစ္ ၂၀ နီးပါးမွ် ျဖတ္သန္းခဲ႔ရသည္ဟု ဖတ္မွတ္ဖူးပါသည္။ဒါေတာင္ အေမရိကန္ မွာ ဒီမိုကေရစီ အျပည္႔အ၀ ရေနၿပီ ၊ လူ႔အခြင္႔ေရးေတြ အျပည္႔အ၀ ရေနၿပီလို႔ မထင္ပါနွင္႔ ။ ေန႔စဥ္
ခိုးဆိုးလုယက္မႈေတြ ၊ ဆင္းရဲခ်မ္းသာ ကြာဟ မႈေတြ ေျမာက္မ်ားစြာ ရွိေနတုန္းဆိုတာ မေမ႔ေစလိုပါ။
                အခ်ဳပ္ဆိုရေသာ္ဒီမိုကေရစီအရင္းအျမစ္အစစ္အမွန္မွာပညာေရးသာ ျဖစ္ပါသည္။တနည္းအားျဖင္႔ ဒီမိုကေရစီအုပ္ခ်ဳပ္ေရး စနစ္တြင္ ပညာတတ္ေသာ ၊ ဆင္ျခင္ ေ၀ဖန္ ႏိုင္စြမ္းရွိေသာ ျပည္သူလူထု အားေကာင္းရန္အထူးလိုအပ္ပါသည္။သို႔မဟုတ္လွ်င္ ဆင္ျခင္တံုတရား မဲ႔ေသာ ႏိုင္ငံ၌ ဒီမိုကေရစီ သည္  ဗရုတ္သုတ္ခ ကို သာ ျဖစ္ေစပါလိမ့္မည္။